© jason_the_jackal
BUKANG LIWAYWAY ng makarating kami sa Ninoy Aquino International Airport. Ihahatid namin ni Jerry ang aming bestrfriend na si Paeng, kasama ang kanyang mag-iina na noon ay paalis papuntang United Kingdom. Mahigit siyam na oras naming binagtas ang Maharlika Highway mula sa aming lalawigan sa Legazpi City, Albay.
Tatlong taon na si Paeng sa UK at bumalik nitong nakaraang buwan upang kunin na ng tuluyan ang kanyang asawa’t mga anak.
Papasok na sila sa passengers lounge, kaya sa labas na nababakuran ng salamin, pilit pa rin namin silang tinatanaw at kinakawayan. Itinuro namin ang isang chick na nasa likuran niya na parang artista ang itsura.
Nilingon niya ito at hinagod ng tingin. Kumagat pa siya ng labi, sabay kindat sa amin. Pero binilatan siya ni Jerry na parang kinukutya dahil alam naming di siya makaporma. Kilala naming kilabot sa chicks si Paeng pero sa pagkakataong ito, para siyang maamong tupa na napakabait habang hila-hila ng asawa at dalawang anak.
Mahigit na kaming kuarenta anyos nina Jerry at Paeng pero pag nagkasama kami, para kaming mga batang kiti-kiti. Hindi alintana sa amin ang aming katayuan. Si Raphael, o Paeng na isang private Physician sa amin, hanggang sa ma-recruit bilang bahagi ng Royal Medical Unit sa Buckingham Palace. Ako, na dating Broadcast Executive, at si Jerry na noon ay Police Chief Inspector at Provincial Director ng Criminal Investigation and Detection Group sa Camarines Norte.
Tawa kami ng tawa sa mga nakikitang bloopers sa airport. Nung nakita namin ang isang lola, siguro mga setenta y singko na, na naka-boots, naka-shades, naka leather jacket, naka-shoal at naka mini-skirt na kitang kita ang mga litid sa hita muntik ng atakihin sa puso si Jerry sa katatawa. Ang kulit namin ng oras na yun.
Sa kaa-atras dahil sa tawanan at kulitan, nasagi ko mula sa aking likuran ang isang ale. Nawalan ako ng balanse.
BLAG!
Napa-atras din ang babae at muntik ng matumba, ngunit dahil hindi ko nakita agad ang aking paanan, ako ang natapilok sa hinihila niyang bag. Mabilis kung naitukod ang aking tuhod sa sahig, ngunit hindi ang aking siko. Halos maihi ako sa sakit dahil tumunog ito ng bumagsak sa matigas na flooring. May ilang mga dumadaan ang napatingin. Tinutulungan ako ni Jerry na tumayo, habang halata sa mukha ng babae na tila naasar. Napakunot ito ng noo.
“S-Sorry..” Naiusal ko habang namimilipit sa sakit. Alam kung kami ni Jerry ang may kasalanan.
Kunot ang noo ng babae nang dinampot ang nalaglag na bag at mabilis na lumisan. Me sinasabi ito ngunit hindi ko maintindihan. Siguro’y minumura kami.
Naka-upo pa rin ako kahit gusto na kung alalayan ni Jerry pero hindi ako makatayo dahil masakit ang aking tuhod at siko. Nagpalipas muna ako ng ilang minuto upang ibsan ang kirot. Mabilis na naglalakad papalayo ang babae papasok na sa airport. Sa aking kanan napansin kung may papalapit na isang security guard kaya pinilit kung tumayo. Doun ko nakita ang isang i-phone na naupuan ko sa pagkalalaglag.
Cellphone siguro ito ng babae na hindi niya napansing nahulog dahil sa mabilis na aksidente. Nakita rin ito ni Jerry.
“I-ihabol mo Bok.. ihabol mo..dun to sa babae..” Sabi ko. Naglakad akong paika-ika upang isandal ang sarili sa poste hawak ang kanang siko.
Ang sakit.
Nakapasok si Jerry sa Airport, matapos magpakilalang pulis at iwan ang kanyang badge at service pistol, pero mga kinse minutos lang ang lumipas, bumalik ito. Hindi niya inabutan ang babae. Naghintay pa kami hanggang mga 20 minutes at patanaw-tanaw sa loob at paligid, pero hindi na ito bumalik sa aming lugar.
“Bok, kailangan ako sa Crame, tara na. Tawagan mo na lang yung mga nandiyan, baka may kamag anak at i-aarange niyo na lang kung pano makakabalik yan.”
Bukod sa pag hatid kina Paeng, dinala ni Jerry ang kanyang sasakyan dahil pinarereport siya sa Crame, at ako naman, mamimili ng mga bagong gamit sa aking farm. Wala akong balak na tumagal sa Manila, kaya magbu-bus ako pabalik kinagabihan.
Mag-aalas tres na ng hapon, tapos na akong mamili ng aking kailangan, nag pahinga ako sa isang coffee shop sa Cubao. Iniwan ko ang mga gamit na dala ko sa terminal sa loob ng pinag bilhan ko ng ticket. Nung tingan ko ang I-phone, may isang missed call. Hindi ako sanay sa mga bagong gadget, pero ng ma-scroll ko ang screen, nakita ko ang pangalan at number ng huling tumawag. Pinag-aralan ko kung paano makaka sagot. Saka nagtype sa message box.
“Hi, this is Carlo. Someone left this phone at the airport early morning today. If you personally know the owner, please call. Thanks.”
Siguro mga sampung minuto lang, tumawag ang tinext ko kaya agad kung sinagot.
“Hello..”
“Hello, ako po si Emily, kaibigan ko po ang me ari ng number na yan, I-phone ang unit niya.”
“I-Phone nga po yata ito. Nasa airport po kami kanina, pinilit naming ihabol pero hindi na namin naabutan..”
“Naku, kaibigan niya po ako.. teka, sandali po at online siya, kausapin ko muna po huwag niyo na pong ibaba..”
“Okay, sige. I’ll wait.”
Mga ilang saglit pa ang lumipas, muli kung narinig ang kanyang tinig.
“Hello, Sir..” Sabi ng babae. “Nakausap ko po si Cha, sa eroplano niya na daw napansin na wala ang cellphone niya kaya hindi na siya nakabalik. Kung pwede daw po, ibigay niyo na lang sa akin at ako na lang magpapadala sa kanya. Nasaan po ba kayo?”
“Si-sige, nasa Cubao ako. Aalis ang bus ko mga 8:30 mamaya. Saan tayo puwede mag kita? ”
“Ay ang layo niyo, hahahaha.. nasa office pa po ako eh, pero can we meet mga 5:30 or 6:00?”
“Okey lang, tawag ka na lang po kayo kung saan..”
Ibinigay niya sa akin ang lugar na malapit sa kanya at malapit sa akin. Mag-aalas kuatro na, kaya hindi na ako nag-aksaya ng panahon, nag punta na ako doun para mag hintay sa kanya.
~~~
Si Emily sa tantiya ko ay mga 44 anyos na. Maiksi ang buhok, maputi at laging naka ngiti. May asawa at dalawang anak. Kaibigan niya ang may ari ng phone na nakilala niya una sa yahoo group na 40’s kalaunay naging viber friends. At tuwing nasa Manila daw ang kanyang kaibigan, siya ang tinatawagan at kasama nito. Ang lahat na ito ay nalaman ko sa kanya. Marami siyang nai-kwento sa akin sa loob ng kalahating oras na kwentuhan sa Figaro.
Dahil naghahabol ako ng oras, maiksi lang ang usapan namin ni Emily. Nabigla lang ako walang ano-anoy tinanong niya ang edad ko.
“Ilang taon na ba kayo?”
“Ha?, Ah eh. 42. Tama 42 na yata.” Minsan, pag ang tao lumampas na sa kalendaryo, nalilimutan ng magbilang taon-taon. Kasali na siguro ako dun.
“Ay tamang tama, hanapin niyo kami sa facebook, meron kaming group dun, teka at ia-add ko kayo sa Facebook.”
Facebook?
“W-Wala akong facebook Emily. Pero, hayaan mo at gagawa ako..”
Natawa ang kausap ko.
Upang mapadali, binigyan niya ako ng calling card. Naroon ang number niya at email address. Doun ko daw siya mahahanap pag may facebook na ako. Muli siyang nagpasalamat sa pagbabalik ko ng cellphone ng kanyang kaibigan.
“Ang swerte ni Cha. Alam niyo kung iba-iba lang itatakbo na yan..”
Sa isip ko, ano ba naman ang gagawin sa cellphone na yan. Bukod sa ang hirap gamitin, naduduling ako sa liit ng mga letra. Ngiti lang ang isinukli ko ki Emily. Nagpa-alaman kami, nagpasalamat. At nangakong magtatawagan. Nabanggit niyang medyo hawig ako sa kanyang kapatid na lalake.
Magaan ang loob ko sa kanya. Siguro ganun din siya sa akin. Bago kami maghiwalay nag beso sa akin sa Emily. Mahina ngunit sincere ang sinabi nito sa akin.
“Thanks Bro. Maraming salamat.”
***
Ako si Carlo. Red ang bansag sa akin noon sa industriya.
Dalawangput-apat na taon akong naging Broadcast Journalist at ang dalawang pung tapon nito ay nakatoun sa pagpapatakbo ng news operations. Nagawa ko ito sa dalawang pinakamalaking kumpanya ng broadcast television sa bansa, sa magkahiwalay na mga panahon. Halos naging haligi na ako nang mga primetime newscasts mula english hanggang tagalog format.
Mataas ang dedikasyon ko sa trabaho na halos nakatira na ako sa aking opisina. Bihis at paligo lang ang panahon ko upang umuwi. Kasama ako sa lahat na mga coverages ng mga malaking balita upang pangunahan ang Satellite News Gathering at Electronic News Gathering.
Ako ang nagbuo ng Rapid Deployment Unit na pansabak ano mang oras sa mabilis na takbuhan sakaling may breaking story. Ipinakilala ko rin ang Digital News Gathering, na kahit nasaang lupalop ang news team na me dalang laptop, broadband at camera, makakapagpadala ng audio/video material ang reporter, gamit ang huge file streaming method na File Transfer Protocol o FTP.
Berdugo ako pagdating sa materyal. Ayoko ng basta kwento, gusto ko kwento na may koneksion sa mga tao. Pinupunit ko ang script kung ang balita ay halimbawa asong nangagat ng tao, mas gusto ko kung, ‘kung tao ang kumagat sa aso.’
Brutal ako pagdating sensationalism, gusto ko may damdamin. Gusto ko may pakiramdam. Ayoko ng pinaiiyak ang subject lalo na’t namatayan, dahil walang puso at dahil tanga ang reporter kung magtanong.
Ako mismo ang umaayos ng mga script mula sa mga senior desk editors at ako ang umaayos ng kabuuan ng newscast dahil dapat alam ko ang bawat kataga na bibitawan sa ere ng mga news presenter. News reader ang tawag ko sa kanila, dahil ni minsan ay hindi sila naki-alam sa script na ibinabato sa prompter. Ako ang taga mura sa mga reporter na huli kung pumasok o mali ang detalye ng kwento. At ako ang taga batok sa cameraman kung walang audio ang kanilang kuha, o kaya defocus ang video dahil mas matingkad ang backround sa foreground. O kaya talong ang kulay ng video dahil tinamad mag-white balance bago mag-shoot.
Ako ang taga-gawa at tagahingi ng budget para sa lingguhang news gathering at tiga-ayos ng team kung sino ang pupunta sa ibang bansa. Hawak ko ang leeg ng mga program managers, news directors at executive producers hanggang sa mga regional news organization ng kumpanya.
At dahil mabangis ako sa news room, kulay pula ang paningin sa akin ng boung news department. Pulang mandirigma umano ayon sa kanila, na kalaunay pinaiksi sa aking palayaw na Red.
Sa bigat ng aking obligasyon, kung minsan wala na akong panahon sa aking sarili. Buti na lang bago pa man naging masalimout ang aking buhay, maaga akong nakapag-asawa. Nakilala ko siya noong ako ay disc jockey sa isang FM station sa Manila, panahon nung ako ay nag-uumpisa pa lamang sa industriya ng media.
Hindi ko plinano at pinangarap ang media, dahil ang kurso kung kinuha sa kolehiyo ay BS Biology. Hindi ko ito natapos dahil nasilaw na ako sa trabaho. Napunta ako rito dahil sa isang pagkakataon. Sinamahan ko lang ang aking dorm-mate noon na mag-audition sa NU-FM. Moral support lang sana ako sa kanya, dahil ito talaga daw ang hilig niya mula pa pagkabata.
Simple lang naman ang audition, babasahin lang ang isang news item na english na i-re-record nila upang malaman ang timbre ng boses at diction. At dahil nasa tabi lang ako, inaya ako ng audition master na sumubok na rin. Binasa ko din ang news item sa recording booth.
Kalaunan, ako ang tinawagan. Ang aking ka-dorm mate ay sumubok pa sa ibang istasyon ngunit sadyang hindi para sa kanya ang mundo ng media. Ngayon, ay isa na siyang music composer na gumagawa ng mga jingles sa mga patalastas.
Nang maging disc jockey ako at nakilala bilang si Jason Prince, tinapatan ko si John Hendrix, si ‘Triggerman’ at si Francis Magalona na noon ay kilalang ‘The Mouth’ sa DMZ Radio. Sila ang mga hari ng airwaves nang sumalang ako bilang radio host ng ‘Rock of all Ages’ sa primetime slot. Sa unang tatlong buwan ko sa ere, dumapa ang unang biktima ko, si ‘Joe de Mango’ at ang kanyang Love Notes, sa listenership shares. Tatlong radio at TV advertisements ang ginawa ko, at ang voice over ko sa Red Horse Ad na “Patunayan mong marunong kang magdala, mag Redhorse ka!” ang naging susi upang makabili ako ng una kung sasakyan.
Simula noon, marami akong naging babae. Maraming nakasiping. Mapa one-night-stand sa party, o kaya group sex, banggitin mo na lahat, dahil noong nasa pagitan ng dekada otsienta at nubenta, panahon na mga taga-radyo ang kilabot ng mga kolehiyala sa boung Metro Manila. Mananawa ka sa pekpek, lalo na kung makamandag ang iyong dila at me kagandahan ang iyong itsura.
Kahit sa loob ng announcers booth kung mga dis-oras ng gabi, habang nanonood ang technician on-board, kumakantot ako habang nakasalang ang vinyl records sa turn table. Natatandaan ko, pag ang DJ nagpatugtog na kantang American Pie ni Don McLean, kumakantot yan o tumatae. 8:20 minutes ang haba ng tugtog, kaya kung matindi ka – makakadalwa kang putok sa pekpek. (Hindi pa uso ang computer at wala pang automated program selection, kaya compact disc, cassete tape at plaka ang gamit sa non-stop music na kailangan alalayan sa manual segue.)
Isa sa tatlong beses kung in-American Pie ang aking napangasawa na noon ay magdi-disi-otso anyos pa lang. Pero nadisgrasyang nabuntis ko ito.
Noon ay second year college siya sa De La Salle University sa kursong Civil Engineering. Hindi niya ito natapos doon dahil sa nangyari kaya isinumpa siya ng kanyang pamilya. Wala siyang ibang matakbuhan kundi ako at pinanindigan ko naman ang aking obligasyon. Hindi kami agad nakasal, dahil hindi pumirma ang kanyang mga magulang sa consent para sa menor de edad na pag-aasawa.
Noong una ay tanggap ko, na siya ang aking makakasama habang buhay, kaya ipinadama ko sa kanya ang pagmamahal. Hindi ako nagkulang sa obligasyon ko bilang padre de pamilya, lalo na sa bahay at sa mga gastusin, kahit namumuhay lang kaming payak na sapat lang sa aking sahod. Mas minabuti kung magbantay na lang siya ng mga anak namin at alagaan sila habang nasa trabaho ako. Pina-uwi ko sila sa Bicol, upang mas maging magaan ang buhay. At pinakuha ko rin siya ng ilang units – upang matapos ang kanyang kurso sa Aquinas University.
Dalawa na ang anak namin ng magpakasal kami sa huwes, dahil kailangan na ng mga bata sa eskuwelahan ng mga dokumentong ligal ang pagsasama ng kanilang mga magulang.
Habang hinihila ang mga araw, nakapabilis para sa akin ang bawat oras. Hindi ko napansin na mula sa pagiging disc-jockey, napunta ako sa AM radio at naging reporter. Kalaunay naging Radio Anchorman. Isinama ako sa isang audition sa TV Reporting ngunit hindi agad ako nakuhang reporter, bumagsak ako sa newsdesk o deployment ng mga reporters.
Nagustuhan ko ang trabaho dahil tila makapangyarihan na ako ang nakaka-alam kung ano ang lalabas araw-araw sa mga balita. Kalaunay na-promote ako bilang associate producer, naging executive producer, naging supervising news manager – hanggang sa maging head ng news operations at news gathering.
Nalibang ako sa aking ma-aksion ngunit madugong mundo ng trabaho.
Huli na ng malaman ko na dahil sa aking pagiging tapat na newsman, unti-unting natutunaw ang aking pamilya. Nalimutan ko na may pakiramdam rin ang aking asawa. Na may pangangailangan ito hindi lang pera, kundi ang aking pagkatao. Hindi ko siya nabantayan at naagapan ng makahanap ng ka-textmate, o ka-chat sa internet na kalauna’y kinatagpo sa malambot na kama.
Hindi ako handa ng maganap ang pinakamalaking breaking story – na nangyari sa aking tahanan. Ang script ng kanyang pagpapa-alam ay ini-abut sa akin ng panganay naming anak na noon ay dose anyos lang.
***
Lumipas ang mga araw at buwan matapos iwanan ako ng aking asawa, nagbago ang timpla ng aking mundo. Mas lalo akong naging aburido at mas mabilis ng uminit ang aking ulo.
Inumbagan ko ang isang reporter sa isang pagkakataong nasa live point ang team namin, dahil kahit nag ensanyo na ito ng kanyang on-cam annotation, bigla itong nabulol at nawala sa sarili na halos wala ka ng maintindihan sa apat na sentence lang na kanyang sasabihin kahit alam niyang, naka-live ang camera. Nung mag-wrap up, binato ko siya ng sapatos.
Minura ko rin ang isang anchor dahil late. Alas dyes ang newscast, dumating siya ng alas-dyes. Late ito para sa aking ethical standard. Para sa akin dapat handa ang mga anchors sa lahat. At kung late siya, hindi niya na kayang mag-review ng rundown at hard copies ng scripts. Importante ito, dahil masira man ang teleprompter sa live program, alam niya ang sasabihin kahit walang binabasa.
Inaya ko ng suntukan ang aming EVP dahil sa kung ano-anong reklamo sa pagpapatakbo ko ng departmento. Higit sa lahat, lumakas ako sa bisyo. Kahit alam kung me trabaho, umiinom ako sa aking opisina, kasama si Angelo Castro. Tumaas din ang dosage ko sa sigarilyo. Ang isang pakete ng Marlboro, tatlong araw lang sa akin. Ang average na nauubos ko sa isang araw ay tatlong kaha.
Minsan umuwi ako ng bahay, nadatnan ko ang aking mga anak na abala. Inaayusan nito ang kanyang bunso na gaganap sa isang recital. Sa tagpong ito, medyo naiyak ako. Ewan kung saan kumuha ng lakas ang mga anak ko, na maging normal ang kanilang buhay at magtulong tulong upang umusad ng matino, kahit wala ako at kahit wala na ang kanilang ina.
Bumagksak ng tuluyan ang aking dedikasyon sa trabaho ng matanggap ko ang AGV-Nielsen ratings sa primetime newscast. Kumain kami ng alikabok matapos maiwan ng halos 35.40 percent ng kalaban sa audience share. Ito na ang pinakamalakas na latak sa career ko bilang ulo ng news operations. Talo kami sa kompetisyon dahil sabog at walang direksion ang aming mga coverage.
Tatlong linggo makalipas nito, isinumute ko ang aking liham ng pagbibitiw. Hinarap ko si Atty. Mario Escalante, ang Senior Vice President ng Integrated News, si Miss Charo ang Presidente ng kumpanya at si Gabby ang big boss. Pinipigilan nila ako dahil ang kailangan daw ay re-organization, hindi ang aking pag-alis. Pero buo na ang aking pasya. Papalabas na ako ng pinto, narinig ko si Atty. Escalante.
“Sino ang puwedeng ipalit sayo.. me idea ka?”
Naibukas ko na ang pinto. Napatigil ako.
“Tawagan niyo si Maria Ressa, nakausap ko siya last month sa Jakarta. Wala na siya sa CNN, nasa Al Jazzera siya. She’s bored and she wants more action. Bagot na siya sa kakahabol sa Al-Queda at mga Taliban, gusto niyang umuwi. I think she’s more than qualified.”
Medyo natigil ng sandali ang lahat. Alam nilang nakapag desisyon na ako.
“You know our door is always open for you Red.” Tinig ni boss.
Pumikit lang ako ng saglit at tuluyang nagpaalam.
“Bye guys. I’m done. I’am tired, it’s over.”
Kalaunan ay di rin tumagal si Maria. Pinalitan siya ni Charie Villa na noon ay Senior Correspondent ng Reuters International News Service.
****
Matagal na akong wala sa magulong mundo ng media. Pitong taon na rin akong walang asawa at mag-isang nagtataguyod ng mga anak ko. Ang alam ko, masaya na ang aking asawa sa Canada. Paminsan minsan, tumatawag siya sa aming mga anak. At paminsan minsan nagpapadala siya ng mga regalo. Hindi ko naman ito pinipigilan, karapatan niya ito. Paminsan minsan, nag uusap din kami. Pero walang kumustahan. Mga simpleng balita lang sa mga bata, o sa aking ginagawa.
Hanggang doun lang.
Bagamat nag iisa, hinubog ko ang aking mga anak na maging matatag, marespeto at maging mabuting tao. Pinalad naman ako, dahil wala silang ibinigay na sakit ng ulo sa akin. Naging consistent honors ang tatlo sa kanilang pag-aaral. Sa kabila ito ng kakulangan namin ng pera upang tustusan ang mga bagay na gusto nila sa buhay. Hindi ko sila narinig na nag reklamo, umangal at mag handusay dahil sa kawalan.
Hindi ko sila sinanay na matakot sa akin. Gusto ko labanan nila ang aking prinsipio sa lahat ng bagay at gusto kung sumagot sila ng nararapat sa mga bagay na aming pinag uusapan. Ang aming hapag kainan ang nagsisilbing conference room. Dito, hindi ako ang kanilang ama. Ako ay parte at kakampi nila. Masaya na ako sa ganitong buhay.
Simple, pero masaya.
****
“Meron ba kayong Facebook?” Tanong ko sa mga anak ko, habang naghahapunan kami. Tatlong araw na ang nakalipas ng ihatid namin si Paeng sa NAIA.
Nagkatinginan ang tatlo. Nagkibit balikat ang lalake.
“Meron po..”
“Bakit..?” Sabi ng panganay kung babae.
“Gawan niyo ako..” Sabi ko habang sumusubo.
“Sino naman ife-facebook mo Pa?” Tanong ng bunsong anak na babae..
“Wala. I heard that it could bring you in touch with old friends, gawan niyo ako, ha?”
Nakangiti ang tatlo. Pero gagawa daw sila. Later.
****
Sa Facebook, nahanap ko ang mga dating kaklase, guro at mga kasamahan ko noon sa radyo. Merong FB Group na Philippine Radiomen kaya muli kung nakasalamuha ang mga dating DJ na ngayon ay matatanda na. Ang ilan, nasa ibat ibang bansa na nakatira.
Si Emily ay madali kung nahanap. Na kalaunay ini-link niya ako sa isang kaibigan matapos ma-accept ang aking request. Doun ko nakita sa unang pagkakataon si Charissa, ang kanyang picture profile. Ito ang babaeng may ari ng I-Phone na ibinalik ko. Nakita kung tinanggap niya ang aking add request.
Nagningning ang aking mga mata. Maganda siya.
Sa mahigit pitong taon na isolated ako sa mundo, ngayon lang muli akong napatingin sa mata ng babae. Kabilang sa isinantabi ko ang mag mahal, manligaw o kaya makipagtalik. Nakatoun ang aking atension sa aking mga anak at sa aking munting kabuhayan.
Pero nang makita ang kanyang kupas na larawan, lumakas ang pintig ng aking puso. Natutunan ko ang private messaging kaya dun ko siya kinausap.
CARL: Hi, thanks for the add. I’m the one who found your I-Phone. Nakuha mo na?
Medyo ilang minuto akong naghintay. At nag browse na mga status. Hanggang sa makita ko sa message box sa baba.
Typing message..
CHA: Aha, ikaw pala ang salarin. Hahaha.
Hindi ako sumagot.
CHA: Yes, nakuha ko na. Salamat. :p
CARL: Buti naman. Hinabol ka pa namin, kaya lang ambilis mo eh.
CHA: Wait, pano niyo po nakuha?
CARL: Natumba ako sa bag mo. Yung papasok ka sa door?
Medyo matagal na sandali bago siya sumagot. Siguro nag isip.
CHA: Ampt! Kayo ba yon? ang kulit niyo ha, nagmamadali ako nun. 😀
CARL: Sorry.
CHA: Hindi ok lang. Tingin ko nasaktan ka ah. Ok ka lang? :p
CARL: Am ok. Ayos na.
CHA: Ok, that’s good. O sige. Thanks sa pagbabalik ng phone.. :p
CARL: Yes. Welcome. Again, thanks for the add.
CHA: No prob. Sige. Thanks! :p
~~~
Hinayaan ko na siya. Siguro’y may asawa’t pamilya na ito. Mga ilang linggo pa ang lumipas, nahilig na akong mag bukas at magbasa ng mga status sa Facebook. Natuto rin akong mag comment. Hanggang sa makita ko ang status ni Emily.
WE’RE OVER FORTY, SEXY AND STILL MADLY IN LOVE.
May picture grab ito galing sa isang site. May mga comments, kaya nakisawsaw rin ako kahit nahihiya.
CARL: Sana makahanap din ako ng lovelife na over 40. :p
Sumagot agad si Emily sa kanyang status.
EMILY: Marami diyan bro. :p
CARL: Papayag kahit me mga anak ako? Hahaha.
EMILY: Oo naman. Hahaha.
Hindi ko inaasahan, biglang nag-pop up ang private message window mula ki Cha.
CHA: Pssst.
Napangiti ako. Kaya mabilis kung sinagot.
CARL: Yes?
CHA: Ilang taon ka na ba?
CARL: 42.
CARL: Ikaw?
CHA: Hmm. 43.
Matagal bago yun nasundan. Siguro mga dalawang minuto. Pero nabigla ako sa tanong.
CHA: Me sabit ka ba?
Natigilan ako. Pero sinagot ko na rin.
CARL: Separated. Ikaw?
CHA: Annuled.
Ewan ko kung bakit tila kinakabahan ako. Parang nang hina ang tuhod ko sa ibinigay nyang impormasyon.
CHA: So, technically, married ka pa?
CARL: Technically yes.
CHA: Ilang taon na siyang wala?
CARL: Seven years.
CHA: So, ilan ang naging love life mo nung nawala siya.
CARL: Wala.
CHA: Niligawan?
CARL: Wala.
CHA: Hahahaha
CHA: ONS?
Napakunot ako ng noo hindi ko alam kung anong ibig sabihin nito.
CARL: Anong ONS
CHA: Ons. Di mo alam?
CARL: Hindi nga, anong ONS..
CHA: One Night Stand.
CARL: Ah.
CHA: So, ilan?
CARL: Wala.
CHA: Hahahahahaha
CARL: Kanina ka pa, anong nakakatawa dun?
CHA: Gaga. Sinong binobola mo ako. Hahaha.
CARL: Cha, huwag kang maniwala. Hindi naman yan sapilitan. Nagtanong ka sinagot kita. Ano ba naman ang mapapala ko kung magsisinugaling ako. It’s up to you.
CHA: Kunsabagay. :p
Nung mga sumunod na oras na halos hindi naman namalayan, nag bigay kami ng mga impormasyon sa sarili namin. Nag kwento siya na dalawa ang kanyang anak, at sinabi ko naman sakanya na may tatlong anak na iniwan sa akin ang dati ko asawa. Sinabi ni Cha na nasa Singapore siya at nagta-trabaho doon bilang Finance Auditor sa isang financial firm.
Apat na araw makalipas ng aming mga usapan sa chat room, binagsakan ko siya ng bomba. Isang hapon matapos makauwi siya sa trabaho, sinabi ko ang aking saloobin.
CARL: Liligawan kita.
CHA: Ampt! Ambilis naman. Hahaha.
CARL: Pls. don’t laugh. Liligawan kita. At sa oras na ito naguumpisa na ako. 🙂
Typing message..
CHA: Ikaw ang bahala. :p
~~~
Sa loob ng ilang araw patuloy ang aming mga pag uusap sa Private Messaging ng Facebook. Nagpalitan kami ng mga larawan ng aming sarili at ng aming pamilya. Halos naging regular na ang PM’s na kumustahan at mga pag-alalala sa mga bagay bagay. Meron na laging..
CHA: Kumain ka na?
CARL: Hindi pa, later pa. Ikaw
CHA: Kakain na ako, hindi ako pwedeng magutom. 🙂
CHA: Anong niluto mo?
CARL: Walang masyado, tortang talong at nag prito ako ng galonggong.
CHA: Namimiss ko yan, masarap yan. :p
Para kaming mga teenager na nagbabantayan. Naghahanapan. Hindi nakatitiis na mambulabog at sumagot kahit dis oras ng mga gabi. Patuloy ito hanggang makalipas ang tatlong buwan. Nagkaroon na kami ng tawagan.
CARL: Palalabs…
CHA: Tay. How r u?
CARL: Ang init. Nasunog yata ako sa farm.
CHA: Kumusta ang mga kids, andiyan na?
CARL: Oo, nasundo ko na.
Nawala uli mga ilang saglit. Hindi ako nakatiis.
CARL: Kailan ka ba uuwi? Gusto kitang makita.
CHA: Buti naitanong mo. Ahahaha. :-p
CARL: ?
CHA: Uuwi ako three weeks from now.
Kumabog ang aking dibdib.
CARL: Talaga. Wow. That’s nice.
CARL: Kelan mo ako sasagutin Palalabs?
Matagal. Hindi mabilang ang mga minuto pero naka on-line siya.
Typing message…
CHA: Ayoko ng mag-laro Carl. Pagod na ako. Matanda na ako. Gusto ko companionship na totoo. Magkita muna tayo at nang masagot ang mga bagay bagay.
Naiintindihan ko naman. Nauunawan ko ang ibig niyang sabihin at para sa akin, patas lang na humingi siya ng panahon. Iniwan kung saglit ang mga bagay patungkol sa aking panliligaw. Mga ordinaryong kwentuhan lang sa kanyang trabaho at buhay at sa aking buhay ang naging paksa naman nang mga sumunod na araw. Hanggang sa dumating ang una naming tampuhan.
CARL: Palalabs, may mga naka online na ayaw kung kausapin. Out muna ako.
Isinara ko ang facebook ko dahil naririndi na ako sa mga dati kung reporter, kasamahan at ilang sa mga dating kaibigan na sunod sunod nag-pop up sa message windows. Nung hindi na ako naka tiis, nag logout ako. Sinundo ko ang mga bata, nag luto. Nag log-in ulit ako sa makalipas ang anim na oras. Nagulat ako dahil trending ang status ni Cha.
‘Yung bang tipong iiwan ka dahil may mga iniiwasan. Eh pwede naman mag off line, pero tuloy ang usapan. Nakaka-asar lang!.”
OH SHIT. Sabi ko nung mabasa ko ito.
Mabilis kung binuksan ang kanyang PM.
CARL: Ako ba ito?
CHA: Ay hindi.
CARL: Ako to, sorry na.
CHA: Amf! Pwede mo naman kasing i-offline. Alam mo ba yun? Tapos iiwan mo ako.
CARL: Sorry. Me gagawin kasi ako. Susunduin ko ang mga bata.
CHA: Secondary reason na lang yan eh. Yung unang reason ang hindi ko maintindihan.
CARL: Sorry.
Parang kinurot ang aking puso. Baka nga me kasalanan ako. Nahimasmasan lang ako ilang saglit sa sinabi niyang huli.
CHA: Kumain ka na?
Napangiti na ako. At nagpatuloy muli sa aming mga palitan ng mensahe. Wala ng tampo. Pero nasundan ang tampuhan, tatlong araw bago siya umuwi.
Sabado. Alam kung wala siyang pasok kaya nakabukas lang ako ng aking Facebook. Madaling kamustahan, at tanungan kung anong ginagawa. Sabi niya nasa opisina siya at nag ligpit, at muling babalik ng hapon. Hindi ko siya ginambala. Paisa isa at matagal ang mga sagot niya. Hanggang sa mag log out ako.
Nung bumalik ako, marami siyang messages.
CHA: Sorry
CHA: Tumawag kasi yung classmate ko.
CHA: Sorry na Tay.
Pinagbigyan ko siya at muling inaliw. Mga ilang minuto. Nawala uli siya. Matagal kung sumagot kahit pitong smiley na ang kumatok sa kanyang PM’s. Sabi ko sa sarili ko busy ito. Huli ko na nalaman na nakatulog siya. Naawa ako. Sabi niya lagi siyang puyat. Kahit nitong mga nakaraang araw, alas unse pa lang sa Pilipinas nagpapa-alam na siyang matutulog.
Pero nagugulat ako, dahil bigla na lang nag pop out ang aking window na.
CHA: Gising ka pa?
CHA: Matulog ka na.
CHA: Itigil mo na ang ginagawa mo.
Pero nung hapong yun ng sabado, alam kung panonoorin niya ang pelikula ni Will Smith. Madalang pa rin ang mga messages. Ang huling palitan ng mensahe, sabi niya nagugutom siya. Sabi ko kumain siya.
CHA: Lika, oatmeal tayo.
CARL: Sige na ok lang ako. Kumain ka na.
CHA: Wala. After 5.
Nalito ako sa mensahe. Tuloy biniro ko siya.
CARL: Hindi ko maintindihan. Maling window yata ito.
CHA: Ha?
CHA: Sabi ko wala pa, nakasalang pa mga 5 minutes pa bago maluto ang oatmeal. Wala akong ibang ka-chat kaya huwag mo akong pagbintangan.
Alam kung galit ito. Sasabihin ko sana na, sana natuto akong magbasa ng isip, kaya lang nag alangan ako dahil baka lumala ang apoy, ang naisagot ko na lang.
CARL: Ok.
Alas dyes ng gabi nag-hintay pa rin ako. Alas-unse mag-eexpire ang aking Globe Tattoo kaya nagdadasal ako na sana’y magkausap pa kami. Pero wala.
Nagpaalam na ako.
CARL: Matutulog na ako.
Mabilis siyang sumagot.
CHA: Zz na rin ako. Nyt.
CARL: Okey.
Ilang saglit muli. Naghintay pa ako. Saka lumabas ang huli niyang mensahe.
CHA: Happy Fathers Day.
Matagal bago ako nakasagot. Parang kinuyom ang aking dibdib. Gusto kung maluha dahil sa loob ng maraming taon, ngayon lang ako nakarinig ng ganitong bati. Wala akong masabi kundi..
CARL: Salamat.
At isinara ko ang aking Facebook. Lahat ng gawain. Hanggang sa mag expire ang aking Globe Tattoo. Magdamag akong nagisip. May kasalanan ako. Sumubra yata ang lahat. Baka nakakasakal na ako at kailangan niya ng espasyo. Kailangan niya ng panahon at pansariling oras.
Nararapat lang ata na dumistansiya ako.
~~~~
Sa loob ng tatlong araw tiniis ko na hindi magbukas ng Facebook. Namalagi ako sa farm. Ginawa ang mga ordinaryo kung gawain araw-araw. Gigising ng maaga, magluluto at mag hahanda ng almusal at baon. Mag hahatid sa eskuwela, dadaan sa coffee shop ng mga alas otso at makikipag kuwentuhan sa mga taga media na nagkakape matapos ang kanilang programa. Pupunta sa imprenta ng alas dyes, at papasadahan ang tatlong diyaryo at isang news magazine na pinapatakbo ko, at pupunta sa farm. Makikipag usap sa mga tao ko kung anong mga kailangan nila. Hanggang sa sumapit ang pag sundo, at pag-uwi muli sa bahay.
Nilinga ko ang aking sarili sa panonood ng mga downloaded movies sa gabi matapos naming maghapunan. Sa ikatlong araw. Nakita ko na ang maraming PMs ng paghahanap. Ang isa dito. Ay ang kanyang cellphone number na gagamitin pag uwi sa Pilipinas.
CHA: If you still wanna meet, I will be using this number. Call me. Sana ok ka.
Nag-aral muna ako nag isasagot. Ayoko na ng maraming sinasabi. Bagkus..
CARL: Dadating ako.
At pinaliparan ko siya ng tatlong smiley faces. Doun muling nabuhay ang aming usapan sa PM.
Dalawang araw bago ang takdang pagkikita namin sa Manila, hindi ako mapakali. Hindi ako makatulog. Hindi ko alam kung anong gagawin at sasabihin. Kung pakikipagsalamuha sa mga tao kahit sino – hindi ako kalianman umaatras. Hindi ako umaatras kahit debate. Pero sa pagkakataong ito, iba ang pakiramdam ko.
Sa loob ng maraming taon, ngayon lang ako nakaramdam ng nerbyos. Pero kailangan ko itong harapin. Ano man ang mangyari kailangan malaman ko ang mga puwang at mga patlang sa aming maikling panahon na pag-uusap sa Facebook.
Pero una sa lahat, kailangan kaming magka-usap ni Kyla ng masinsinan. Panahon na para putulin ang lahat sa amin.
****
Sa aking farm katabi ko ang dalawa kung anak. Alas tres na ng hapon, pinatawag ko si Roger ang aking katiwala.
“Asan si Kyla, Roger.”
“Andiyan po, nasa likod boss..”
“Tawagin mo..”
Nagkamot ng ulo si Roger. Ilang saglit pa magkaharap na kami ni Kyla.
“Kailangan mong intindihin na aalis ako Kyla. May nakilala akong babae.”
Nakatitig lang sa akin si Kyla. Parang nakikita ko sa mata niya na gustong umiyak. Si Roger ay nasa tabi nito, hindi alam kung anong reaksion sa ginagawa ko.
“Makinig ka Kyla. Limang taon na, sana maintindihan mo kailangan ko ng pera.”
Sumagot si Kyla.
“UUNGGGAAA…”
“Ba-bakit boss” Sumabad na si Roger.
“Pumayag ka na dun sa alok ni Abner, ibenta mo na si Kyla.. total andiyan pa naman si Myra, hindi pa rin tayo malulumpo pag-araro..”
“Si-sige boss..”
Malungkot at naluluha ang aking bunsong anak nang hilahin ni Roger si Kyla upang ibenta. Siya ang aming kalabaw sa farm sa loob na ng limang taon. Malaki na rin ang serbisyo nito sa amin, pero wala akong magagawa. Siya lang ang paraan ngayon upang makarating ako sa Manila at makita si Charissa.
***
Ang dating siyam na oras na biyahe mula Legazpi City, inaabut na ngayon ng labing apat na oras papuntang Manila, dahil sa tambak na road re-blocking sa Maharlika Highway. Bagot at nakakapagod ang biyahe nung dumating ako mag-aalas nuebe na ng umaga ng umaga sa Cubao. Alam kung nasa Manila na Charissa dahil namasyal na ito ng Palawan, kasama ang kanyang mga anak.
Hapon kami magkikita sa Makati, at sabi niya kasama ang kanyang anak na lalake. Malakas pa rin ang pintig ng aking puso habang hinihila ko paatras ang oras upang itigil ang pagsapit ng hapon. Pero sadyang mapagbiro ang tandhana, ni hindi nga ako nakapag almusal at tanghalian, napansin ko na lang na ala una na ng hapon. Sumakay ako ng taxi upang puntahan ang lugar kung saan kami magkikita.
Tenext ko siya na nasa lugar na ako, at maghihintay hanggang hapon. Sumagot siyang kasama niya ang anak at inaasikaso lang ang mga papeles nito sa POEA.
Binasa ko ang dala kung libro.
****
“Hi”
Tiningala ko ang babaeng nasa aking harap. Kasama ang isang binatilyo sa tantiya ko ay disinuebe anyos. Namula ako sa nerbyos, nangatog ang tuhod ko dahil hindi ako maaring magkamali.
“Cha.”
Tumayo ako upang kamayan ang mag ina. Pina upo ko sila.
“Ano bang gusto niyo..” Nakangiti ako. Pero kinakabahan. Mas matingkad ang ganda ni Cha sa personal. Naupo siya sa tabi ko at nasa harap ang kanyang anak.
“Si Ken, anak ko.” Sabi niya.
“Ken.” Tinanguan ko ang binata, nginitian. Ngiti rin ang ganti nito sa akin. Hindi ko alam kung ano ang alam niya amin ni Cha.
“So, ano bang gusto niyo.” Ulit ko.
“Sabi mo hanggang hot choco lang kami, di hot choco.” Nakangiti si Cha sa akin, hindi maalis ang mga mata niya sa aking mukha. Naiilang ako.
“Nagbibiro lang ako, ano baka me gusto kayo baka nagugutom..” Sabi ko.
“Wala, ok na kami kahit juice. Wag ka ng mag-alala.”
May mga tao sa paligid namin. Mas lalong lumakas ang pintig ang aking puso. Tumayo ako upang ipag-order sila ng snacks.
“Sama ako..” Sabi ni Cha.
Magkatabi kami ng pumila sa counter, nakatingala sa menu at naghahanap ng snacks. Bigla kung naramdaman, kinurot niya ng maliit ang aking braso.
“Kumusta ka na. Buti naman, nakipagkita ka..” Bulong nito na halos di ko marinig sa ingay ng paligid.
“Usapan ay usapan. Ikaw kumusta ka, are we good.?” Nakatingin ako sa kanya. Hindi maalis ang mata niya sa akin. Tila pinag-aaralan ako.
Pinagmamasdang maigi.
“Siyempre naman, Tay..” Bulong niya. Sabay ngiti. Pantay at maputi ang natural na ngipin nito.
Medyo naging kampante ako ng mga oras na yun, lalo ng naidikit ni Cha ang kanyang braso sa akin. Mainit. Lumuwang ang aking hininga. Hanggang sa makabalik kami sa aming mesa, dala ang mga inorder namin.
“Napagod kami sa pila, dios ko! Ang init sa POEA.” Sabi niya.
Ngayon ako naman ang tumititig sa kanyang mga mata. Binabasa ko ang isip at pagkatao ni Cha. May lambing ang bawat bigkas ng tinig. Abala ang binata niyang anak sa cellphone kaya sinasamantala ko ang mga titig ko ki Cha. Kalaunay dinilatan niya ako ng mata na para bang nagtatanong…
What?
Nginitian ko siya.
“Kumusta yung Palawan trip niyo.?” Tanong ko.
“Ay huwag mo ng itanong. Naku, badtrip. Maulan. Halos wala kaming napuntahan sa lakas ng ulan. Isang araw lang kami pinag bigyan, pagkatapos nun, ayon sa hotel lang kami tumambay..badtrip talaga!”
Kung magsalita si Cha, parang hindi higit sa kuarenta anyos and edad. Napailing ako. Hindi mo nga mapagkakamalang me binata at dalagang anak na ito.
May mga ikinikwento pa siya sa Palawan trip. Pero wala na akong naiintindihan na sa sinasabi niya. Mukhang napatagal ang pagkakatitig ko kaya mula sa ilalim ng mesa, naramdaman ko ang palad niya sa aking binti.
“Hoo. Ok ka lang..?” Sabi niya. Kaya bigla akong natauhan.
“So hindi kayo nakapaglibot.. nakapag island hopping?”
“Hindi. tsk. Kung kelan naman kasi, eh di namin alam na me low pressure ayun tumuloy kami, tatlong buwan na ang reservation dun kaya sayang naman..”
Tahimik lang ako. Hanggang sa tumayo si Ken.
“Ma, pupunta lang ako diyan sa kabila. Me nakita akong bag, baka mas maayos yun sa gagamitin ko..” Sabi ni Ken.
“Ha, ah sige, huwag kang magtatagal ha? Baka kung mawala ka diyan..”
Ngumiti ang binata.
“Tito, saglit lang po maiwan ko po kayo..”
“Sige Ken.” Tumayo ako ng marahan upang ihatid siya ng tingin.
Nakaalis na si Ken. Nakatanaw pa rin ako sa labas. Nakikiramdam. Alam kung nakatitig si Cha sa akin.
“Hanggang kelan ka dito sa Manila?”
Nilingon ko siya.
“Balak ko sana ngayong gabi aalis lang ako, pero naalala ko, daanan ko bukas yung paglilipatang dormitoryo ng anak ko. Kaya hanggang bukas ng gabi.”
“O, saan ka matutulog?” Sabi ni Cha.
“Ayan oh, sa harapan. Kabayan Hotel. Diyan na lang ata.” Tinuro ko sa kanya ang hotel sa harapan lang. “Kayo? Uuwi ba kayo ng probinsiya?”
“Hindi na.” Sabi niya. “Nandiyan kami kina Emily. Bukas din ng hapon ang alis ni Ken. At sa next day, babalik na akong Singapore. One week lang ang leave ko eh, diba?”
Napakasarap ng mga sumunod na sandali. Kwentuhan. Balitaan. Panatag na ako. May ningning rin sa mata niyang nakikita ko.
At may nasilip akong liwanag sa aking mga katanungan.
Mag-aalas sais na nang magpaalaman kami. Nailang pero inilapat ko ang aking pisngi sa kanya. Kinamayan ko si Ken na nakabalik na dala ang bagong knapsack. Malungkot ang paalaman, pero ayokong makita silang naglalakad papalayo sa akin. Mas nakakalungkot ito. Sinabi kung mananatili muna ako dito at aalis din mayamaya lang upang mag-check in sa harapan.
****
Masaya akong pumasok sa aking silid. Sa mga kilos at galaw ni Cha, parang naging totoo ang aking mga panaginip. Alam kung isang simpleng pagkikita lang ito, pero parang isang napakalaking kaganapan sa buhay ko. Sa loob ng maraming taon matapos isara ang aking isip at puso muli ito nabuksan. At ngayon in-love ako. Nagtext si Cha na tatawag daw siya sa landline ng hotel. Sinagot ko siya agad kung anong line number sa front desk at room number ko.
Upang maibsan ang maghapon pagod, halos wala pang tulog ang aking katawan sa mahabang biyahe, nag shower ako. Nagsipilyo, nag shave ng maliliit na tubo ng balbas. Nagbihis ng damit pantulog. Me dala akong boxer shorts at manipis na t-shirt. Binuksan ko ang TV. Naghanap ng mga mapapanood. Naalala ko ang binili kung tsa’a sa Seven Eleven, kaya dinayal ko ang room service upang humingi ng mainit na tubig. Saglit lang daw sabi nila.
Mag-aalas nuebe na ng mga oras na yun, naka higa ako sa kama at nilalamig sa aircon. Nailagay ko ang channel sa MTV na nagpapatugtog ng mga rock classic mula sa aking kapanahunan.
Me narinig akong katok sa aking pintuan. Ito na ata ang mainit na tubig na aking hiningi. Pero nanghina ang tuhod ko ng buksan ko ang pinto.
“Hi” Si Cha.
“Cha” Nakabihis na ito. Naka-shorts na maiksi, blue casual shirt at sandals. Me dalang paper bag.
“Pasok ka..” Anyaya ko sa kanya.
Pumasok si Cha pero hanggang sa may tabi lang ng pintuan.
“Nalimutan ko kanina, ito pala yung gusto mong dalhin ko sa’yo, tsinelas.” Iniangat niya ang isang paper bag.
Naguluhan ako. Tsinelas?
“Pinabili ko?”
“Oo, sabi mo gusto mo ng tsinelas.”
Natawa ako.
“Joke yun ano ka ba? Hahaha. Saka I told you, gusto kung tsinelas kahit luma basta’t galing sa’yo..” Sabi ko. Nakangiti.
Naalala ko kasi ang pelikula ni Regine at ni Richard Gomez. Pinagsasabihan ng ama si Richard na kaya’t siguro hindi pa ito nag aasawa dahil hindi pa niya nakikita ang kabiyak ng kanyang tsinelas.
Ang tsinelas daw ay dapat pares. Lapat sa paa. At hanggat hindi mo nararamdaman na maayos at maginhawa ang magkabilang sout, hindi mo pa natatagpuan ang tunay na kabiyak ng iyong puso.
“Pero, andiyan na rin, thank you” Nakangiti akong tinanggap ang kanyang regalo. May kiliti ang tagpong ito.
“Para ka namang sira, magdadala ako ng something pero luma, meron ba nun?” Sabi ni Cha. Nakasandal lang siya sa pader. May siwang pa ang pinto, kaya nakita ang isang bell boy sa labas. Me dalang tray na nakalagay ang maliit na termo at baso.
“Excuse sandali..” Sabi ko, tinabig ko ng marahan ang katawan ni Cha, upang kunin ang dala ng boy, nagpasalamat ako at nung makaalis ang boy, isinara ko ng tuluyan ang pinto. Inilapag malapit sa kama ang tray. Mula sa likuran naramdaman ko si Cha. Tinabig niya ang aking tagiliran kaya napaharap ako. Nagkalapit kami. Hindi ako nakatiis, hinagkan ko ng marahan ang kanyang labi.
Napapikit siya. Yumakap ako at sinuklian niya naman ng mahigpit na yakap ang aking katawan. Muling naglapat ang aming mga labi. Walang pagmamadali. Mainit ang mga tagpo habang banayad kaming naghahalikan at habang nakatayo sa tabi ng kama. Bukas pa ang mga ilaw kaya kitang kita ang aming mga sarili. Hindi maipagkakaila na tinablan ako agad ng libog at pagnanasa, pero nangamba ako dahil ito ay unang araw ng aming pagkikita. Kumalas ako ng marahan.
“Cha, we don’t have to do this. I can wait. Alam mo yan.” Bulong ko sa kanya. Tinitigan niya ako sa mata.
“Ayoko ko nang maghintay. Pagod na ako kahihintay. I wanna feel whats inside you.” Sagot niya. “And I mean it now.”
Nong narinig ko yun muling naglapat ang aming mga labi. Mainit. May pananabik. Naradadaman kung hinila niya ang aking t-shirt pataas, hanggang sa hilahin ko rin ang kanyang t-shirt. Bukod sa pangbaba, hubad na ang aming mga katawan na napapaso at nadadarang sa silakbong umaapaw sa aming mga labi. Hanggang sa bumagsak kami sa kama. Kinapa ko ang likod ng kanyang bra, hinanap ko ang hook. Kinakabahan na ako dahil kung bakit hindi ko ito matagpuan. Siguro’y napansin niya ang aking mabigat na problema kaya kumalas ng sandali si Cha.
“Walang hook diyan. Nasa harap. Halatang di ka na marunog magtanggal ng bra.” Nakangiti si Cha. Natawa rin ako sa sarili. Pwede naman pala ang ganitong imbension bat ba hindi ito naisip nung unang mga panahon na malaki ang problema ko sa pag tanggal ng hook. Kaya ang naisagot ko na lang sa kanya.
“Pasensiya ka na, di pa ako nakagamit ng ganyan.” Natawa si Cha, pero muli niya akong hinalikan, sa labi sa pisngi, sa leeg. Pababa hanggang sa aking dibdib. Dinilaan niya ako hanggang sa puson. Alam kung nararamdaman niyang matigas na ang aking sandata. Hinagod ng kamay niya ang laki nito, ang tigas. Dinama ang pintig na naguumalpas. Mula sa TV, kung saan nakatutok sa MTV channel, maririnig namin ang mahinang tunog mula sa Firehouse sa kanilang hit single na may pamagat na Love of a Lifetime.
Mahina niyang hinila ang garter ng aking shorts, at brief upang paalpasin ang aking pagkalalake. Nanlalagkit na mula sa pre-cum na patuloy na tumutulo sa mata ng tarugo. Napapikit na lang ako ng maramdaman kung dinilaan ni Cha ang haba, habang unti-unti niyang ibinababa ang aking shorts. Kinapa ko ang kanyang dibdib, pinisil ang matigas niyang utong habang marahan niyang dinidalaan ang aking matigas na sandata. Nakatagilid si Cha kaya, mula sa suso, ibinaba ko ang aking kamay sa kanyang shorts, hinanap ko ang butunes. Tuluyan ng hinubad ni Cha ang aking shorts at brief kaya’t naghalo ang lamig ng aircon at init ng kanyang labi sa aking pagkalalake. Kagyat na natigil si Cha. Bumaba sa kama, tumabad sa akin ang kanyang dibdib, ang kanyang nipples. Nakakapang gigil na tayong tayo. Nakatingin siya sa akin ng hubarin niya at ibaba ang shorts at panty. Muli siyang bumalik sa kama at sa pagkakataong ito, isinubo ng buong buo ang aking sandata. Napa iktad ako sa init. Kinabig ko ang kanyang puwet at hinanap ng aking daliri ang kanyang bukana. Basang basa.
At naglalawa ang mga likido. Narinig ko ang kanyang impit na ungol ng ipasok ko ang aking daliri. Napabuka ng mga hita si Cha habang nakasubo ang aking titi sa kanyang bibig. Hinila ko ang kanyang binti upang isampa sa aking mukha. Pinagbigyan niya naman ako, hanggang sa magkahiwalay na ang binti niya at ilapit sa aking mukha ang kanyang puke. Ahit at makinis na pagkababae. Kumislot ang tinggil lalo na ng dilaan ko ito. Banayad. Mas napalakas ang ungol ungol. Nakakalibog na ungol. Sunod sunod ang paglabas ng malagkit na Likido ni Cha, habang patuloy kung inilalabas masok ang aking daliri kasabay ng mga mahabang strokes ng dila sa magkabilang labia at bukana. Sinipsip ko ang clitoris. Napatigil si Cha sa paghimod sa aking titi. Nangisay. Napuna ko ang paglabas ng gata mula sa bukana. Purong likido ng pagnanasa.
“AAaaahhhhhhh”
Ungol nito habang patuloy na nilalabasan. Sinalo ng dila ko ang malaat ngunit napakasarap na pagnanasa ni Cha. Hanggang sa mapadapa ito sa aking kaselanan. Paisa-isa ang hininga. Humihilab ang mga laman. Tayo-tayo pa rin ang aking titi ng ipihit ni Cha ang kanyang sarili. Basa ako ng sarili niyang nektar, pero sinungaban niya ang aking labi at pinagsaluhan namin ang mga lamat ng likido na natira sa aking labi, dila at bibig. Ilang saglit pa, umahon siya at nakangiti.
“You’re good.” Sabi nito.
Mula sa pagkakaupo ni Cha sa aking katawan, unti unti nitong idinaosdos ang sarili upang pumuwesto sa aking balakang. Inilagay ko ang akin mga kamay sa ulo upang magsilbing unan upang panoorin ang nakakasabik na mga sandali. Nakabukas ang mga magkabilang binti kaya kita kitan ko ang kanyang kuntil sa nakabukakang labia. Nangingintab pa ito sa katatapos na pagnanasa. Mula sa aking binti, iniusog niya ang balakang niya upang itama ang biyak sa aking nakatayong titi. Kapwa namin pinanonood ng magtama ang biyak sa katawan ng aking sandata. Nasa pagitan ng magkabilang labia. Nakapagandang tanawin na parang nababagay sa isat isa. Iginiling ni Cha ang sarili at hinagod sa kanyang hiwa ang katawan ng titi. Binasa ng sariling likido ang katawan. Pinagmasdan ko ang kanyang katawan ng umangat ito ng saglit upang itutok ang ulo ng sandata sa kanyang biyak, sa kanyang lagusan. Para akong nakukuryente. Nanginginig ang aking kalamnan. Maraming taon din ang binilang bago ako makaramdam ng ganito. Ng makadikit ang aking titi sa isang nag-aalab na biyak ng babae. Nakatukod ang tuhod ni Cha sa kama, nakatutok ang ulo sa bukana. Naglapat ang aming mata. Nakakalibog ang kanyang itsura. Bukod sa matigas na utong ng magkabilang dibdib. Nangingintab siya sa pawis dahil sa kaputian. Namumungay ang kanyang mga mata. Ang ilang mga hibla ng kanyang buhok ay nasa labi. Napakagat si Cha. Siguro’y nakikita niyang nasa pinaka-mataas na ako ng aking libido.
“Ready.” Bulong ni Cha.
Tumango ko.
“Yes..”
Inilabas ko ang aking kamay at humawak sa kanyang balakang. Ang bawat tagpo ay hindi kapanipaniwala dahil mistulang parang unang pagtatalik para sa akin lahat. Nakapaninibago. Nakakadarang. Kasunod nito, unti unti siyang bumaba at ipinasok ng dahan dahan sa masikip ngunit madulas niyang lagusan ang aking titi. Naramdaman ko ang init. Nagliliyag ang aming mga kaselanan. Napapikit ako. Napakapit ako sa kanya. Mahigpit. At napaungol..
“Ffffuucccckkk.”
Umiktad ako sa kama. Unti unting bumaon sa hiyas ni Cha ang aking sandata. Pumipintig na parang may pulso ang laman ng aking titi habang nasa loob niya. Sagad hanggang sa tuluyang hayaan ni Cha ang kanyang bigat sa aking kaselanan na mas lalong nagpabaon ng aking titi sa kanyang kaloob-looban. Mahigpit na ang pagkakahawak ko sa kanyang balakang.
“Huwag kang gagalaw.. please..” Pakiusap ko ki Cha. Pabulong.
Nanatili si Cha. Humihingal kami. Napakasarap ng aking pakiramdam sa kanyang loob. Ayaw ko nang matapos ang mga segundong ito. gusto kong itigil ang orasan. Nanginginig ako sa sarap.
“Ready..” Muling sabi nito. Nakatukod na ang kanyang mga kamay sa aking puson.
“P-pag gumalaw ka, l-lalabasan ako..” Paalala ko sa kanya. Hindi ko kasi yata mapipigil ang aking sukdulan na nasa bukana na ng aking titi na pag ginalaw ni Cha, parang sasabog ito.
Tumango si Cha. Isang mahaba ngunit nakalilibog na indayog ang ginawa niya, kaya naganap ang maagang pagsabog ng aking tamod. Napatigil si Cha ng maramdamang pumipilandit na ang aking katas sa kanyang kalooblooban. Idiniin niya na lang ng masyado ang balakang, upang mas isagad pang aking titi, habang sunod sunod na sumusirit ang aking pagnanasa. Umuungol ako habang unat na unat ang aking mga paa at katawan ng mga sumandaling iyon. Ramdam ko kung gaano karami ang semilyang idineposito ko sa kanyang pagkababae. Bumubola na ang kanyang biyak sa dami, na sumisirit na rin ang iba sa kanyang puke, papunta sa aking bayag. Mga isang munuto pa ang lumipas bago tuluyang humupa ang aking pagnanasa. Kinabig ko ang katawan ni Cha papalapit sa akin habang magkasugpong ang aming kaselanan. Hinalikan ko siya banayad. Nagsipsipan kami ng laway at nagtuos ang aming mga dila. Niyakap ko siya ng mahigpit. Matigas pa rin na nakasalang ang aking sandata.
“Masarap ako noh..?” Bulong ni Cha.
Nakapatong ang kanyang ulo sa aking dibdib. Hinaplos ko ang kanyang likod.
“Masarap. Nakapasarap mo..”
Nahimasmasan ako at medyo nakapagpahinga. Nakasalang pa rin ang aking sandata sa kanya. Matigas. Naroon pa rin ang libog.
“So, anong gusto mo.. what’s next..” Sabi ko ki Cha.
“Anong next?” Tanong niya.
“Let’s make love na..”
“Di pa ba yun..?” Taka ni Cha.
Kinabig at pinihit ko ang kanyang katawan upang pumaibabaw ako. Napa-angat ang kanyang mga binti at inilingkis sa aking likuran.
“Hindi pa, warm-up pa lang yun..” Bulong ko sa kanya.
“Sus.. ang yabang..” Sabi niya.
Natawa ako.
“Normal ba ang blood pressure mo?” Tanong niya. Siguro naririnig niya ang malakas na pintig ng aking puso at naghahabol ako ng hininga.
“Aba, sino naman hindi ma-ha-high blood ngayon..”
“Ingat ka, sabihin mo kung di mo kaya..” Sabi niya.
“Kaya ko.”
Sinikwat ko ang kaliwang binti nito at idiniin ko sa kanyang dibdib. Dinilaan ko ang kanyang nipple at kinagatkagat. Nag umpisa akong maglabas masok sa kanyang basang-basang pagkababae. Tumutunog ang bawat ulos dahil sa aming mga naipong likido na iniluluwa ng kanyang hiyas. Maririnig ko na naman ang mga ungol niya. Nakakalibog na mga impit na ungol habang banayad ko siyang binabayo. Nasa may tenga ko ang kanyang labi na kinagat kagat niya habang kumakantot ako ng marahan sa kanyang pagkababae. Narinig ko na lang ang kanyang munting paki-usap.
“Fuck me.”
Ipinihit ko ng kunti ang aming sarili upang abutin ng aking paa ang dingding sa tabi ng kama. Nang madama ko ang semento, itinukod ko ng todo ang paa ko at bumigwas ng malakas na kadyot. Dahil kontrolado ng dingding ang lakas at bigat, halos tamaan ko ang cervix ni Cha sa sagad na pagkakabaon. Napahawak siya sa aking likod. Bumaon ang kanyang kuko ng umpisahan ko ang malakas, sagad at mahabang mga kadyot sa kanyang puke. Napapalakas ang kanyang mga sigaw sa bawat malakas na ulos. Mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin dahil halos mayupi ang kanyang pagkababae. Pumapalakpak ang aking bayag sa kanyang puwetan sa tuwing bumabaon ako ng sagad. Patuloy ko itong ginawa kahit nakararamdam na ako ng kirot sa aking likuran dahil gumugumit ang nakabaon niyang kuko sa aking laman. Gumigiwang ang kanyang mga balakang, na tila hindi alam kung ano ang gagawin sa sensasyon na nararamdaman bunsod ng malalakas na bayo sa kailaliman ng kanyang bukana. Mga limang munuto pang ang lumipas ng tuloy tuloy na malakas na bayo. Lumingkis ng mahigpit ang kaliwang paa niya sa aking likuran.
“Andiyan na ako..” Bulong niya.
Malapit na rin ako sa sukdulan. Inabut ko ang isa niyang nipple. Dilaan. Sinipsip. Kinagatkagat. Tumutulo na ang aking pawis. Basang basa na rin si Cha ng sariling pawis sa kabila ng malakas na aircon sa silid. Ilang saglit pa. Kapwa namin naramdaman ang sukdulan. Sabay kaming napasigaw ng magpang-abut ang aming mga likido at nektar sa loob.
Kapwa kami nangingisay sa sarap. Umangat ang likod ni Cha sa kama. Mahigpit ang pagkakalingkis ng isa niyang paa sa aking likuran. Hanggang sa medyo bumagal ang aking kadyot upang mas mapaalpas ang aking tamod sa loob ng bukana. Hinanap namin ang mga labi. Muling nagpalitan ng laway. Kinapa ko ang kanyang suso at dinama, pinisil ng dalawang daliri ko ang utong. Mahabang ungol ang maririnig mo ki Cha hanggang sa matapos ang aming mga pagnanasa. Nang tumigil ako. Dalawang paa na ang nakalingkis sa aking likuran. Humihingal siya ng mabilis at umusal.
“W-walang hiya ka.. ang galing mo.. ang galing galing mo..”
Malagkit at basa na ang kubre ng kama. Tagos hanggang sa kutson sa dami ng tamod, at likidong naghalo mula sa puke ni Cha ang kumalat dito tanda ng mainit at maalab na pagtatalik.
****
“Safe ka ba?” Tanong ko. Nakayapos na siya sa akin. Hubad pa rin ang aming mga katawan sa kama habang magkatabi. Nakasanday ang isa niyng paa sa aking binti.
“Oo.. yata.. haha.. Oo safe ako..” Sabi niya. Natatawa.
“Bat hindi ka sigurado.. siguruhin mo, matanda na tayo para mag-alaga ng baby.” Nangiti rin ako.
Napaangat si Cha sa aking mukha.
“Ayaw mo ba magkaanak sa akin?”
Napatitig ako sa kanya. Sa pinag daanan ko sa pag-alaga ng aking mga anak, hindi ko na naisip na mag anak pang muli. Pero sa pagkakataong ito, tila isang napakasarap isipin na aanakan ko si Cha. Wala ng pinaka sagradong pangyayari kung magkakaroroon ng bunga ang pagmamahalan ng dalawang nilalang.
“Actually, Oo. Gusto ko.” Sabi ko sa kanya. “Ikaw?”
Muli siyang nahiga sa aking dibdib. Saka sumagot.
“Ayaw ko na. Hindi ko na yata kaya.”
Kung praktikal na usapan, hindi na nga talaga siguro maaari. Kung iisipin, mahirap ang mga sitwasyon sa pagitan namin ni Cha. Sakaling magsukob kami sa isang bubong at muling bubuo ng pamilya, hindi siya feasible. Sa K-12 na lang pagdating sa edukasyon, sixty years old na kami ni Cha, nagpapaaral pa lang kami ng high school nun. Ayoko ko na.
“Kunsabagay” Sabi ko. “Ayoko na rin. Kaya siguro, ingat na lang tayo.”
“Siyangapala, hindi ba ako pwede mag request na sa Sunday ka na umuwi?”
Mabilis ang sagot ko.
“Sa nangyari ngayon, gusto ko bang umuwi. No way. Hahaha.”
Naramdaman kung kinurot niya ako sa tagiliran.
“Samahan mo ako bukas, ihatid natin si Ken. Dalhin ko na yung mga gamit ko dito bukas at dito na tayo hanggang Sunday, ihatid mo na rin ako sa airport, alas 3 ang flight ko eh.”
“At buo na lahat ang plano mo ha.” Biro ko sa kanya.
“Ay kung ayaw mo, wala naman problema. Sige bukas umuwi ka na.” pagmamaktol nito. Kahit pala sa personal mabilis mapikon si Cha. Naisip ko tuloy sindihan. Testing lang.
“O sige. Iwan ko na lang yung susi sa’yo. Bayaran ko na hanggang Sunday. I-Pm mo na lang ako pag nakabalik na sa Singapore.” Sabi ko.
Biglang bumalikwas sa kama si Cha. Dinampot ang isang tuwalya. Dinala rin ang bag niya, mabilis na nagpunta sa CR. Malakas na isinara ang pinto. Narinig ko pang ini-lock.
Patay.
Minsan, gago rin ako.
****
Marahan kung tinungo ang pinto ng CR matapos magtapis ng tuwalya. Gusto kung kumatok pero baka sigaw ang abutin ko kaya, pina-andar ko ang pinakamalambing kung tinig ng tawagin ko ang pangalan niya.
“Chaaaa…” Sabi ko. “Nagbibiro lang ako.. come on..Sorry na…” Pero napapangiti ako sa sarili.
Nung siguro mga dalawang minuto na akong nakatayo sa pinto ngunit wala akong marinig sa kanya, medyo nagalala na ako.
“Chaaa.. Sorry. Nag bibiro lang ako.. papasukin mo ako please.. gusto kung jumingle.”
Mga ilang saglit pa. Narinig kung nag unlock ang pinto. Marahang bumukas. Isang maliit na siwang lang ang nakita ko. Nakaupo si Cha sa bowl. Nakatapis. Umiiyak. Natakot ako.
“O, bakit ka umiiyak..” Agad ko siyang nilapitan, lumuhod ako at yumakap. Mahigpit.
“Bakit ka umiiyak, ano ka ba, nagbibiro lang ako..”
Impit ang iyak nito pero malinaw na nakasagot.
“Kasi iiwan mo na ako. Kasi nakuha mo na..”
“Ha?” Nabigla ako. “Hindi, ano ba.. hindi kita iiwan. Tsk Cha..” Kinabig ko ang kanyang mukha, mapulang mapula ang mata. May mga patak ng mga luha ang pisngi.
Nung maglapat ang aming mata, tinitigan ko siya. Walang kurap. At umusal..
“I love you.” Mahina. May pantig. Totoo.
“Talaga..?” Tugon nito.
“Oo. Hindi kita kayang iwan. Mahal kita.”
Mula sa aking pagkakaluhod, niyakap niya ako ng mahigpit. Maririnig pa rin ang impit na hikbi. Kaya sinuklian ko ng mas mahigpit ang kanyang yakap. Yakap na may pagmamahal.
“Talagang hindi mo dapat ako iwan..” Sabi niya malapit sa aking tenga. “Kasi pag ginawa mo yun, hahanapin kita at puputulin ko ang titi mo, you microscopic moron..”
Ganito pala talaga si Cha, iyakin pero buo ang loob. Matapang.
Ito naman ang gusto ko sa babae, walang kimi. Pumapalag.
****
Magdamag kaming nagtalik. Siguro mga isang oras lang kami nakatulog pero gumising ng mga alas sais upang gawin ang aming mga obligasyon. Kailangan naming mag hiwalay ng saglit dahil ipaghahanda niya ang pag alis ni Ken, at ako naman pupunta sa may España upang kausapin ang bagong dormitoryong tutuluyan ng aking panganay na ngayon ay nasa ikatlong taon na sa kolehiyo sa UST.
Bandang tanghali na muli kaming nagkita. Dala na nila ang mga gamit ni Ken at ang ibang mga gamit na rin ni Cha. Alas dos ng hapon ang flight ki Ken, papuntang US. Sa Tampa, Florida ang destinasyon niya dahil naroon ang joining fleet nitong Cargo Vessel. Isang taong magiging apprentice si Ken, bago tuluyang maging seaman. Madamdamin ang tagpo ng mag ina. Magkahalo ang emosyon ni Cha, dahil sa kabilang banda tila ito ang unang pagkakataon na bibitawan niya ang anak sa kanyang tinahak na propesyun. Ngunit naroon rin ang pangamba ng isang ina. Kabila’t kanan ang bilin nito ng pag iingat at ibayong pakikisama dahil ibat ibang kultura ng mga tao ang makakasalamuha niya rito. Nakikita ko naman sa personalidad ng binata na makakayanan niya ito dahil may angking konpiyansa si Ken. Sa ilang oras pagmamasid ko sa binata, alam kung taglay nito ang talino ni Cha. Alam kung malalampasan niya ang lahat na ito ng matagumpay.
Ipinagdasal ko rin sa aking sarili na naway maging ligtas si Ken, sa buong taong paglalayag at sana ay ilayo sa ano mang kapahamakan.
Gusto kung yapusin si Cha ng ihatid nito ng paningin si Ken dahil tamihik na tumutulo ang luha nito. Naalangan lang ako dahil nakaka hiya sa kanyang anak. Pero nung mawala ang binata sa aming paningin, mula sa likuran. Mahigpit kung niyakap si Cha sa gitna ng maraming tao sa airport.
*****
Pabalik kami sa aking hotel, sakay kami ng taxi, pero kahit naroon pa rin ang lungkot sa mukha ni Cha, hindi naman maalis ang mata ko sa kanyang binti. Nakasuot ito ng skirt na green, na ewan kung bakit parang akmang akma sa kanya dahil maputi ang kanyang kutis. Nakatanaw lang siya sa bintana, siguro’y nagdadasal pa rin na maging safe ang biyahe ng anak nito. Hinawakan ko ang kanyang kamay.
“Ayos ka lang..?” Tanong ko.
Napatingin siya sa akin, ngumiti.
“Sandali. Asan pala yung gulay na ipinangako mo?” Sabi niya.
“Yung gulay na laing? Andun sa hotel..” Sabi ko.
“Ha? Naku hindi pa ba yun sira, ilang araw na..?”
“Hindi ipinatago ko sa counter, nasa freezer nila. Special ang pagkakagawa nun kaya hindi basta masisira, pwede mong dalhin yun pagalis mo..”
“Sigurado ka ha, baka naman mag LBM ako niyan..”
Umiling lang ako.
“Hindi, ako bahala..”
Dinala namin sa aking silid ang iba pa niyang mga gamit. Hindi pa man nakakasara ng tuluyan ang pinto, sinunggaban ko agad si Cha.
“Yung pinto, yung pinto..”
Hinila ko ang katawan namin dun, at inilock ko ang pinto. Hinila niya rin ako, papunta sa kama unang bumagsak ang katawan niya ngunit nakababa ang paa nito sa sahig. Hinalikan ko ang kanyang binti at tuhod. Hanggang sa ililis ko ang kanyang skirt pataas. Patuloy kung hinalikan ang loob ng binti, itinaas at isinampa ko ang kanyang paa kaya tumambad ang panty nitong baby pink. Manipis. Dinilaan ko.
“Hoy, hindi pa ako naliligo, maghapon na tayong naglakad..”
Umangat ako.
“Manyak ako. Huwag kang mag-alala.” Biro ko ki Cha.
Napangiti si Cha, lalo na ng hilahin ko ang panty nya. Mula sa pagkakaluhod sa kama, kita kita niyang sininghot ko ang panty at dinilaan ang parte kung saan nakatakip sa kanyang biyak. Kinubabawan ako ng libog. Umiinit lalo ang pakiramdam ko lalo na ng makita ki si Cha, na nakasampa na ang dalawang paa sa kama. Nakabukaka at naka display ang makinis na biyak. Agad ko itong sinunggaban. Dinilaan. Naroon na naman ang mga ungol ni Cha. Kinagat kagat ko ang labia, ang clitoris. Ang butas. Hanggang sa unti unting lumabas ang mga munting likido. Ipinasok ko ang dalawang daliri ko at mabilis na inilabas masok ito, habang nakasubo sa akin at pinaiikotan ng dila ang tinggil. Umaarko ang katawan ni Cha, nang sulyapan ko siya kusa na nitong inililis ang damit at inilabas sa bra ang isang suso. Nilalapirot niya ang sariling utong, habang kinakain ko ng walang habas ang kanyang pagkababae. Mas nilibugan ako, kaya binilisan ko ang paglabas pasok ng aking daliri. Ginawa kung tatlo, na mula sa loob kinabig ko ang laman papalabas upang mas lalong bumukas ang hood, at mas lalong tumayo ang clit.
Dumami na ang katas na lumalabas, lumakas pang lalo ang kanyang mga ungol. Hanggang puntiryahin at panatalihin ko ang aking dila sa tinggil na nakausli matapos itukod ng tatlong daliri ko na nasa loob ang bakod ng laman nito sa bukana.
Nakanti ko ang g-spot ni Cha. Sumigaw.
“FFFFFUUUUUCCCCCKKKKKKKKKKKKKKKK!!!”
Halos nabingi ako dun. Kasabay nito ang paglabas ng mga purong gata sa kanyang puke. Malapot. Tanda ng labis na libog at tanda ng pinakamasarap na pagnanasa. Kundi pa nakiusap si Cha, hindi ko siya titigilan, hanggang muling labasan. Humihingal ito, nakatukod ang siko at pinagmamasdan ko ang nakangiwi niyang labi dahil sa sensasyon. Nakaluhod pa rin ako sabi niya..
“My God!! Dios ko, saan ka natuto niyan shit.. ano yun.. saan nanggaling yun..” Naghahabol na mga tanong ni Cha. Nakahawak na ang kamay niya sa bibig. Halos di makapaniwala.
Tumawa lang ako. Tumayo. Inutas ang aking sinturon at pantalon. Hinubad ko ang aking t-shirt. Tinanggal na rin ni Cha ang kanyang damit at bra. Nang mahubad ko ng tuluyan ang aking pambaba at brief, matigas na nakatutok sa kisame ang aking titi. Labas ang mga ugat. Namumula ang ulo. Nakita kong tinatanggal niya ang skirt, pero pinigilan ko siya.
“Huwag. Huwag mong tanggalin..”
“Ha..?” Taka nito.
“Masarap kumantot pag nakapalda.” Inililis ko lang ito hanggang sa kanyang puson. Nakatukod ang paa ko sa sahig ng pasukin ko siya. Bigla.
SAGAD.
“AAHHHHHHHHHHHHHHH” Sigaw ni Cha.
Nung maibaon ko ng sagad, tinanong ko siya. Marahan.
“Do you love me..”
Tumango lang siya.
“Say it.”
Gumiling ako. Pinaikot ko ang titi ko sa loob ng kanyang puke.
“Say it.”
“I love you..”
“Louder..”
“I love you…”
Kumadyot ako ng isa. Malakas.
“Ung” sabi ni Cha.
At muling iginiling ang aking titi sa kanyang kaloob-looban.
“Please..”
Narinig kung tinig niya. Hindi ako gumagalaw
“Ano..” Tanong ko..
Nakataas na ang kanyang mga mata. Nagdideliryo. Gumigiwang at kusang kumakadyot sa aking sandata.
“Sige.. na..” Paki usap nito.
“What..?”
“Kantutin mo..”
Nagliyab ang pakiramdam ko. Hindi ko pa siya narinig ng ganito. Napakalutong sa aking pandinig. Kaya binira ko ng malakas na kadyot ang kanyang pagkababae. Sunod sunod na halos umuga ang kama sa kalas. Nakatukod pa rin ako sa sahig kaya buelo ang aking katawan at balakang na bigyan ng malakas na mga ulos ang katawan ni Cha. Mga sampung minuto kung kinadyot ang puke ni Cha, nilaplap ang kanyang suso, dinilaan ko pati ang kanyang kili kili, ang kanyang buong mukha at katawan. Hanggang sa kapwa kami labasan.
“UUUNGGGGGGGGGGGGGGG”
****
Lumabas kami ni Cha sa hotel bandang alas otso ng gabi upang mag hanap ng desenteng hapunan. Hindi siya dapat nagugutom, ngunit dala ng walang habas na pagtatalik, halos pareho kaming nang hihina sa gutom. May isang resto bar apat na kanto malapit sa hotel kaya dun na lang kami tumuloy. Mahilig sa mga gulay si Cha, kay yun na rin lang din ang inorder ko. Apat na table mula sa amin, natanaw ko ang isang lalake na nakatitig sa akin. Parang kilala ko ito, kaya tinanguan ko siya. Pero wala itong reaksion.
Hinayaan ko na lang. Nag kuwentuhan kami ni Cha ng mga plano. Plano ko para sa kanya, actually dahil gusto niyang malaman. Ito ay kahit hindi ko alam kung anong plano niya para sa akin pero para walang argumento, sinabi ko ang mga bagay na dapat niyang malaman. Hindi ako pwedeng makasal, dahil wala pang formal annulment of marriage sa pagitan ng aking asawa na nasa Canada. Pero siniguro ko sa kanya, na kung sakaling dumating ito ano mang oras, ano mang panahon – hindi ako mag aaksaya ng panahon na pakasalan siya. Ang problema sabi ko, saan kami titira kung sa lalawigan nila o sa amin.
Hindi kami magkasundo doon kasi meron din siyang isa pang anak na babae na nangangailangan rin sa kanya. Naisip ko tuloy, bakit ba walang Facebook nung ako ay nag asawa, sana’y nahanap ko siya.
Paglingon sa bandang pintuan, wala na ang lalaking nakatitig sa akin.
Muli kaming nagtalik ni Cha sa hotel. Magdamag na maalab na pagtatalik. Siguro mga alas tres ng madaling araw, inabut rin kami ng sobrang pagod, kaya nagpasya kaming matulog na. Bago niya ipinikit ang mata, nakiusap siya.
“Linggo bukas, dadaan muna tayo sa Quiapo, baka may abutan tayong misa.”
Katoliko ako. Pero siguro mabibilang lang araw na nagsimba ako. Non-practicing catholic kung baga, pero dahil nakikiusap si Cha, wala namang mawawala kung makabisita man lang sa Quiapo Church.
****
Alas nuebe ng umaga tagaktak ang pawis ko dahil sa daming tao sa loob ng simbahan. Naki usap ako ki Cha na huwag ng sumabay sa pila papunta sa Nazareno, dahil baka abutan kami ng hapon sa haba ng pila. Sa bandang likuran, nagulat ako kasi ang lalaking nakatitig sa akin na kagabi ay naroon din. Ako pa rin ang tinitingnan. Pilit kung inaalaala kung saan ko nakita ang taong ito, pero walang rumireshitro sa aking isip. Hindi ko na kailangan mag tagal dito, kaya kahit nag dadasal pa si Cha, inalok ko na siya.
“Cha, kailangan na nating umalis..”
“Sandali na lang..” Pinandilatan na naman ako ng mga mata niya, halatang inis.
Paglingon ko muli, wala na ang lalaki sa dati niyang kinatatayuan. Siguro mga sampung minuto pa kaming nanatili sa simbahan hanggang sa magyaya na si Cha.
Pagdating sa labas, nalibang si Cha sa daming mga side walk vendors na nagtitinda nang kung ano ano. Napakabagal ng kanyang paglalakad dahil wala sa daan ang mata niya kundi sa ibat ibang paninda.
Kumabog ang dibdib ko dahil mula sa tinatahak naming daan biglang lumabas sa kumpol ng mga tao ang lalaking kanina pa nagbabantay sa amin. Kahit maraming tao, ang una kung tiningnan ang kanyang kanan kamay, humawi sa kanyang nakabukas na long sleeve papuntang likuran.
Ang distansiya namin ay mga apat na dipa, marami pa ring tao ang namamatigan, pero ng matanto ko na baril ang binunot nito mula sa likuran binitawan ko ang kamay ni Cha. Malakas, papunta sa kanyang kanan – itinulak ko siya ng malakas.
Narinig ko ang sigaw nito at sigaw ng mga taong tinamaan niya. Splits seconds ng pag-angat ng baril ng lalake, patakbo akong lumundag mula sa isang maliit na mesang may mga tinda at bumigwas hawakan ang kamay na may hawak na baril. Nadakma ko ang braso kaya medyo napababa, bumibigwas na rin ako ng elbow strike mula sa kanan na ang target ko sana ay right temple. Pero bago pa man bumagsak ang siko ko, pareho kaming napatagilid, biglang pumutok ang baril, pataas ang bala.
BANG.
Nagtakbuhan ang mga tao sa ibat ibang sulok, papalayo.
Tumama ang bala sa aking pisngi, nahilo ako at nawalan ng pandinig. Umikot ang aking paningin. Nasilayan ko si Cha na nakahandusay sa lupa at parang sumisigaw habang umiikot ako sa paligid. Naiangat ko pa ang kamay ko sa kanya, senyas na huwag lumapit. Pero hilong-hilo ako at parang kinakapos ng hininga, lumuwa ako dugo sa bibig at umagos rin mula sa ilong. Bago ako bumagsak, isa pang bala ang naramdaman kong bumaon sa aking likuran.
BANG.
Nung bumagsak ako sa sementong nakadapa, nasilayan kung muli si Cha, parang sumisigaw, umiiyak. Pilit na gustong tumakbo sa akin, hanggang sa tuluyang dumilim ang aking paningin kahit nakabukas ang aking matang nakatingin ki Cha. Sa huling yugto ng aking hininga, ramdam kung tumulo ang aking luha sa mata.
Post a Comment