by sexyyumz (Reader Submission)
Mula sa kanyang sariling opisina, mapapansin ni Karen na biglang lumilingon si Kevin mula sa IT room. Hindi halata, pero sapat para maramdaman niya ang init sa bawat pagkakataong mahuli niya itong nakatingin.
Sa gitna ng hapon, tumayo si Kevin mula sa kanyang mesa at dumiretso sa pantry. Ilang sandali lang, naramdaman ni Karen na bumukas ang pinto ng opisina niya. Si Kevin, may hawak na dalawang tasa ng kape.
Nagulat si Karen pero agad na ngumiti, pinilit maging casual kahit kumakabog ang dibdib.
Lumapit si Kevin ng bahagya, pinatong ang isang kamay sa gilid ng mesa ni Karen, bahagyang yumuko para magtama ang kanilang mga mata. Hindi ito halata kung may makakakita, pero sapat para maramdaman ni Karen ang tensyon.
Saglit na napatigil si Karen, napakagat-labi bago umiwas ng tingin.
Ngumisi si Kevin, umatras ng konti at tumalikod, para bang walang nangyari.
Naiwan si Karen na nakatitig sa tasa ng kape, habang pinipilit itago ang ngiti. Lalo niyang naramdaman na nagsisimula na siyang masanay sa presensya ni Kevin… at mas lalo siyang nalululong sa sikreto nila.
Nakatitig pa rin si Karen sa tasa ng kape sa kanyang mesa, iniisip kung paano naging mabilis ang lahat ng pagbabago sa buhay niya simula dumating si Kevin. Saglit siyang napangiti, pero agad ding inayos ang sarili, baka kasi may makapasok bigla sa kanyang opisina.
Habang nakaupo, biglang nag-vibrate ang kanyang phone. Agad niya itong dinampot at binasa ang bagong mensahe.
Napalunok si Karen. Napatingin siya sa glass window ng opisina kung saan tanaw niya ang silweta ni Kevin na abala sa IT room, nakakunot ang noo na parang nakatutok sa trabaho pero alam niyang si Kevin ang nagpadala ng text.
Saglit siyang nag-type ng reply pero agad ding binura, hindi makahanap ng tamang salita. Pinilit niyang huwag ngumiti, baka mapansin ng mga tao sa paligid.
Nagtagal ng ilang minuto bago siya nagpadala ng maiksing sagot:
Halos agad siyang nakatanggap ng tugon.
Mabilis ang tibok ng puso ni Karen habang binabasa ang bawat salita. Sa gilid ng kanyang isipan, naroon pa rin ang guilt… pero mas nangingibabaw ang init ng excitement na dala ng mga simpleng mensahe ni Kevin.
Napatakip siya ng kamay sa labi habang nakatingin sa phone, para hindi mahalata ng sekretarya niya ang bahagyang ngiti na lumabas.
Maaga pa lang ay abala na si Karen sa kanyang mesa. Nakahilera ang ilang dokumento at laptop na kailangang tapusin bago ang inaasahang business trip nila ni Jay. Ilang linggo na rin kasing pinag-uusapan iyon, at kahit trabaho, tuwang-tuwa si Karen sa ideya na makakaalis silang mag-asawa, makakapagpahinga kahit paano mula sa ordinaryong opisina.
Ngunit habang nagkakape siya, biglang bumukas ang pinto ng opisina. Si Jay iyon, halatang may dinadala sa isip.
Napatingin agad si Karen, may halong kaba at pagtataka.
Umupo si Jay sa tapat niya, medyo mabigat ang hinga.
Saglit na natahimik ang opisina. Nanlumo si Karen. Ang inaasahang pagkakataon na makakalabas sila, magkasama bilang mag-asawa at business partners, biglang nawala.
Tumango si Jay, pero may kasunod na dagdag na impormasyon.
Napasinghap si Karen. Sa unang sandali, parang hindi siya makapaniwala sa narinig. Si Kevin. Ang taong lihim na nagpapatibok ng puso at nagpapainit ng kanyang katawan, siya pa ang ipinasama ni Jay.
Nagpumilit siyang maging kalmado.
Kinuha ni Jay ang folder mula sa kanyang dalang attaché case at inilapag sa mesa. Binuklat niya iyon at ipinakita ang itinerary.
Habang tinitingnan ni Karen ang papel, hindi niya maiwasang maramdaman ang halo-halong emosyon. Excitement, kaba, at isang uri ng kilig na hindi niya gustong aminin. Tatlong araw. Tatlong araw na magkasama sila ni Kevin sa iisang business trip, malayo sa opisina, malayo kay Jay.
Tumango si Karen at ngumiti. Pero ang ngiting iyon ay hindi lang para sa kumpiyansa ni Jay. Sa loob-loob niya, naroon ang titig ni Kevin sa bawat lihim na sandali, naroon ang mainit na haplos at bulong na kahit saan sila naroroon, palaging nasa isipan niya.
Habang inaalala ang mga text na natanggap niya mula kay Kevin ilang araw lang ang nakalipas “Gusto kitang masolo, babygirl… kahit isang araw lang” napakagat siya ng labi.
Ngayon, hindi lang isang araw. Tatlong araw silang magkasama. At si Jay mismo ang nagbukas ng pagkakataon.
Tahimik na nakaupo si Karen sa kanyang mesa nang biglang marinig ang boses ni Jay mula sa kanyang opisina.
Agad na tumigil sa ginagawa si Kevin sa IT room. Medyo napataas ang kilay niya, sabay ayos ng polo bago lumakad papunta sa opisina ng boss. Habang papalapit, napansin niya si Karen na nakatingin sa kanya mula sa kabilang kwarto. Saglit siyang ngumiti isang ngiting alam nilang dalawa kung ano ang ibig sabihin bago niya pinihit ang seradura ng pinto at pumasok.
Pagpasok ni Kevin, nandoon si Jay, nakaupo at nakabukas ang laptop, may nakalapag na ilang folders. Nakasandal ito sa swivel chair, seryoso ang mukha.
Itinuro ni Jay ang upuang nasa tapat niya.
Medyo kinabahan si Kevin, iniisip kung tungkol ba ito sa trabaho o may ibang isyu. Pero pinanatili niyang kalmado ang itsura.
Saglit na nanahimik ang silid. Nakatingin lang si Kevin kay Jay, pero sa loob-loob niya ay may pasikretong ngiti na gustong kumawala. Para bang hindi siya makapaniwala na mismong si Jay pa ang nagbigay ng pintuan sa kanyang mga lihim na pantasya kay Karen.
Ngunit pinanatili niya ang disente at propesyonal na mukha.
Ngumiti si Jay at tumayo, nilapitan siya.
Nakaramdam si Kevin ng ginhawa. Totoo, hindi siya bihasa sa mga numbers at negosasyon, pero pagdating sa IT at system security, confident siya.
Tumango si Jay at ngumiti.
Pagkasabi nito ni Jay, napatingin si Kevin sa gilid ng mesa, kung saan nakabukas ang pinto at halos kita niya ang anino ni Karen na nakikinig mula sa kanyang opisina. Halos hindi niya mapigilan ang gumuhit na ngiti sa kanyang labi.
Pinilit niyang maging normal. Tumayo siya at iniabot ang kamay kay Jay.
Nagkamay sila, at seryosong nagpatuloy si Jay.
Nang makalabas si Kevin sa opisina, sinalubong siya ng tingin ni Karen. Walang salita, pero sapat na ang palitan ng mata nila para magpahiwatig ng lahat: kaba, excitement, at lihim na pagnanasa.
Habang naglalakad pabalik sa IT room, nakangiti si Kevin mag-isa. Hindi man siya handa sa business, handa naman siya sa ibang bagay na matagal na niyang pinapangarap.
Pagkatapos ng mahabang araw, nakahiga si Karen sa kama katabi ni Jay. Tulog na ang asawa niya, marahang humihilik. Nakapikit si Karen pero ayaw dalawin ng antok. Nasa isip niya ang sinabi ni Jay kanina tungkol sa business trip na si Kevin ang makakasama niya imbes na ang asawa niya.
Parang may halong kaba at kilig na bumalot sa kanya. Kaya’t kinuha niya ang cellphone at tumingin saglit kay Jay bago dahan-dahang nag-unlock ng phone.
Isang bagong mensahe ang dumating mula kay Kevin.
Napakagat-labi si Karen, agad siyang nag-reply.
Ilang segundo lang, dumating agad ang sagot.
Napakapit si Karen sa cellphone, ramdam ang init na gumagapang sa katawan.
Napakagat-labi si Karen, napalingon siya kay Jay na tulog na tulog. Habang nagtatype, parang nanginginig ang mga daliri niya.
Hindi na nakasagot si Karen. Pinilit niyang ibaba ang phone at ipikit ang mata. Ngunit bago tuluyang pumikit, nakaramdam siya ng init sa pagitan ng hita niya. Hindi siya makapaniwala na ang simpleng mensahe ni Kevin ay nakapagdulot sa kanya ng ganitong pagnanasa.
At tuluyan siyang nakatulog na may ngiti sa labi.
Kinabukasan, pumasok ng maaga si Kevin. Tahimik siyang nagbukas ng laptop at inayos ang mga technical files na dadalhin sa conference. Nakita niya si Karen na dumarating nakasuot ng simpleng corporate dress, pero halatang maingat ang ayos. Saglit silang nagkatitigan, at mabilis ding umiwas si Karen, kunyari’y busy.
Ilang oras pa lang ang lumipas nang tinawag sila ni Jay papasok sa kanyang opisina.
Pumasok sina Karen at Kevin, at naupo sa harap ng desk ni Jay. Inilabas nito ang mga documents, itinerary, at tickets.
Tumango si Kevin, medyo confident.
Si Karen naman ay nakikinig nang mabuti, ngunit sa ilalim ng mesa, lihim na gumalaw ang kanyang mga daliri dahan-dahan niyang hinahaplos ang gilid ng palad ni Kevin.
Hindi gumalaw si Kevin, pero lihim siyang napangiti. Sa loob-loob niya: “Hindi ka makakapaghintay, babygirl, ano?”
Nagpatuloy si Jay:
Habang nagsasalita si Jay, ramdam ni Kevin ang unti-unting pisil ng kamay ni Karen sa tabi niya. Para bang sinasabi nito nang hindi binibigkas: “Hindi totoo ‘yang dalawang kwarto. Gagawa tayo ng paraan.”
Nang matapos ang meeting, sabay silang lumabas ng opisina. Si Jay naiwan, busy na naman sa tawag. At sa hallway, saglit silang nagkatinginan…parehong nakangiti, parehong sabik.
At sa isip ni Kevin, malinaw: “Simula na ‘to ng pinakamatamis at pinakadelikadong tatlong araw.”
Mag-aalas-onse na ng gabi, nakahiga si Karen katabi si Jay. Nakapatay na ang ilaw at mahimbing na natutulog ang asawa niya. Hindi mapakali si Karen, hindi rin siya agad dinadalaw ng antok. May halong kaba at excitement sa dibdib niya ilang oras na lang at magsisimula na ang business trip na matagal na niyang iniisip.
Tumunog ang cellphone niya, mahinang ding! mula sa messenger. Dahan-dahan niyang kinuha ang phone at kinubli sa kumot para hindi makita ni Jay.
Napaikot ang mata ni Karen, sabay kagat-labi. Sagot agad siya.
Mabilis ang balik ni Kevin, parang hinihintay lang ang reply niya.
Napataas ang kilay ni Karen, agad siyang nag-reply.
Napakagat-labi si Karen, bumilis ang tibok ng puso niya. Habang nagta-type, parang nanginginig ang kanyang mga daliri.
Humigpit ang hawak ni Karen sa phone, ramdam niya ang init na kumakalat sa katawan niya. Lumingon siya kay Jay—tulog na tulog pa rin.
Hindi na nakasagot si Karen. Binaba niya ang phone, nangingiti, pero ramdam niya ang pamamasa ng panty niya dahil sa mga salita ni Kevin. Natulog siyang may halong kaba, guilt, at matinding excitement.
Alas-kwatro pa lang ng madaling araw ay gising na si Karen. Tahimik siyang naghanda, nag-ayos ng gamit, at siniguradong dala ang mga damit na inihanda niya para sa biyahe kasama ang isang maliit na bikini na lihim niyang isiniksik sa bag.
Sa opisina ang meeting place nila. Doon sila magkikita para sabay-sabay bumiyahe gamit ang kotse ni Jay.
Unang dumating si Kevin, dala ang isang backpack at isang maliit na maleta. Ipinarada niya ang kanyang kotse sa basement parking, iniwan doon dahil alam niyang sa sasakyan ni Jay sila sasama. Pumasok siya sa opisina para maghintay.
Maya-maya, dumating si Karen. Nakasuot siya ng simpleng travel dress, naka-light makeup, pero halatang pinag-isipan ang ayos niya. Nang makita siya ni Kevin sa lobby, saglit silang nagkatitigan. Hindi sila makapagsalita dahil may mga staff na naglilinis pa ng building. Pero sapat na ang titig ni Kevin para magpaalala ng text kagabi.
Sa isip ni Karen: “Eto na. Simula na talaga.”
Ilang minuto pa, dumating si Jay, nakapolo at bitbit ang laptop bag.
Agad na sumunod sina Karen at Kevin. Pagdating nila sa basement, binuksan ni Jay ang sasakyan at naglagay ng gamit sa likod. Sumakay si Jay sa driver’s seat, si Karen sa front passenger seat, at si Kevin sa likod.
Habang umaandar ang kotse sa madilim pang kalsada, tahimik ang lahat. Pero sa rearview mirror, nahuli ni Kevin ang saglit na sulyap ni Karen sa kanya—isang sulyap na puno ng lihim na kasunduan.
At sa isip ni Kevin, malinaw: “Tatlong araw, babygirl. Tatlong araw na ikaw at ako. Hindi ako papayag na hindi mangyari lahat ng iniisip ko kagabi.”
Madaling araw pa lang nang makarating ang tatlo sa airport gamit ang kotse ni Jay. Tahimik ang biyahe, tanging ugong ng makina at mga ilaw ng kalsada ang saksi sa tensyon na hindi sinasabi nina Karen at Kevin.
Pagdating nila, ipinarada ni Jay ang kotse sa parking area ng airport. Pagbaba, kinuha ni Kevin ang kanyang backpack at trolley bag, habang si Karen ay dahan-dahang humawak sa sariling maleta.
Tumango lang si Karen, pilit pinapakalma ang sarili. Nilapitan siya ni Jay, saka siya hinalikan sa pisngi. Saglit siyang natigilan, ramdam ang bigat ng sitwasyon iiwanan siya ng asawa, at makakasama niya ang lalaking lihim niyang karelasyon.
Karen: “Sige, Jay. Promise tatawag ako agad. Ingat ka rin dito.”
Magaan na ngiti ang isinagot ni Jay, saka siya tumalikod pabalik sa kotse. Naiwan si Karen kasama si Kevin, at ang bigat ng hangin ay napalitan ng kakaibang init.
Habang sabay silang naglalakad papasok ng airport entrance, dahan-dahang lumapit si Kevin, kinuha mula sa kamay ni Karen ang hawak nitong maleta.
Napalunok si Karen. Kahit ramdam pa ang guilt sa dibdib, hindi niya mapigilang makuryente sa titig ni Kevin. At sa bawat hakbang papasok sa airport, lalo niyang naiisip kung saan hahantong ang tatlong araw na biyahe nilang dalawa.
Pagkapasok nila sa loob ng airport, agad silang pumunta sa check-in counter para ayusin ang mga boarding pass. Habang nakapila, nakatayo si Kevin malapit kay Karen, halos dumidikit ang siko nila sa isa’t isa. Hindi man sila nag-uusap nang malakas, ramdam ang palihim na tensyon.
Saglit na tumingin si Karen sa kanya, kita sa mga mata ang kaba at ang lihim na excitement.
Pagkatapos ng check-in, dumiretso sila sa waiting area. Habang nakaupo, dahan-dahang kinuha ni Kevin ang phone niya at nag-type:
Kevin (sa text): “Gusto na kitang masolo… ilang oras na lang.”
Napakagat-labi si Karen sa nabasa, agad niyang nilapag ang phone para iwasan ang titig ni Kevin. Ngunit hindi niya maitago ang namumulang pisngi.
Makalipas ang ilang minuto, tinawag na ang boarding para sa kanilang flight. Dahan-dahan silang naglakad papuntang gate, kasama ang iba pang pasahero. Habang naglalakad, bahagyang hinawakan ni Kevin ang braso ni Karen—tila simpleng gesture lang sa mata ng iba, pero para sa kanya ay malinaw na mensahe: nasa akin ka ngayon.
Pag-upo nila sa eroplano, sakto ang seat arrangement magkatabi silang dalawa. Habang abala ang ibang pasahero sa pag-aayos ng gamit, si Karen ay nakatingin sa bintana, pilit pinapakalma ang sarili.
Habang nagsisimula ang take-off, marahang ipinikit ni Kevin ang mga mata at ibinaba ang ulo. Hindi nagtagal, nakatulog siya… pero bago pa man tuluyang makaidlip, bumagsak ang kamay niya malapit sa hita ni Karen.
Napatigil si Karen. Gusto sana niyang igalaw, pero imbes ay hinayaan niyang manatili roon. Sa bawat ugong ng makina ng eroplano at sa bawat segundo ng biyahe, lalo niyang naramdaman ang bigat ng sitwasyong pinasok niya at ang init ng lihim na relasyon na pinili niyang yakapin.
Umaga na nang lumapag ang eroplano sa Mactan-Cebu International Airport. Pagkalapag ng eroplano at anunsyo ng crew, unti-unti nang nagsitayuan ang mga pasahero. Si Karen, habang inaayos ang bag, ay agad na kinuha ang cellphone niya.
Karen (sa tawag): “Hello, Jay? Oo, nakarating na kami. Safe flight naman… ah, oo, tatawag na lang kami ng taxi papuntang hotel. Huwag ka na mag-alala, update kita mamaya kapag nakarating na kami.”
Nakangiti si Karen habang nagsasalita, pilit pinapakalma ang tono ng boses niya. Ngunit marahan nang hinawakan ni Kevin ang kamay niya. Sinapo niya iyon at hinigpitan ng kaunti isang simpleng senyales na siya ang kasama niya ngayon, hindi si Jay.
Pagkababa nila sa arrival area, sinalubong sila ng init at amoy ng umagang Cebuano. Habang abala ang ibang pasahero sa pagkuha ng kanilang mga gamit, naglakad silang dalawa papunta sa labas ng airport. Nakasuot pa rin si Karen ng business attire, ngunit kitang-kita ang kinang sa mata niya halo ng excitement sa trip at kaba dahil hawak pa rin ni Kevin ang kamay niya, kahit nasa pampublikong lugar sila.
Hindi na sumagot si Karen, at imbes ay hinayaan niya na lamang. Nang makalabas sila, agad silang tumawag ng taxi. Habang papunta sa hotel, nakasandal si Karen sa gilid ng bintana, tinatanggap ang tanawin ng lungsod. Ngunit nanatiling magkadikit ang kanilang mga kamay mahigpit, mainit, at puno ng mga bagay na hindi nila kayang sabihin nang malakas.
Post a Comment