Ang Lihim ni Mila Part 3-4

©jason_the_jackal 

CHAPTER 3: Ang Pagkatao Ni Mila

*

Maganda si Mila. Morena ang balat nito. Mahaba ang buhok hanggang sa likuran. Matangos ang ilong at kapansin-pansin ang maliit na nunal nito na nakatuldok sa kanang bahagi ng itaas na labi. Pantay ang maputing mga ngipin. Mahaba ang pilik mata at kaakit akit rin ang mga mata nito. 5”3 ang taas. Balingkinitan ang katawan at makinis ang buong balat. Malaki ang dibdib at makikitaan ng manipis na balbon ang mga braso at mga binti nito.

Bukod sa angking ganda, si Mila ay isang consistent honor student mula grade school. Nagtapos siya ng Salutatorian sa high school. Kung siguro nga lang may pagkakataon at kung siguro may perang pang tustos sa maraming extra-curricular activities, siya talaga ang pambato ng buong klase nila na maging Class Valedictorian. Ngunit natalo siya dahil sa ibang aspeto na hindi naman maipaliwanag na maayos ng selection committee nung ibigay ang final honors. Ipinag kibit balikat lang ito ni Mila.

Isa sa hilig niya ang magbasa. Lahat ng klaseng libro, binabasa ni Mila. Mula bibliya, general knowledge, mga nobela, non-fictions at fictions. Lahat ng klase ng aklat, binabasa niya.

Kabilang sa mga natatanging karangalan na ibinigay niya sa kanilang community school ang makasali sa Philippine Mathematics Olympics sa Cebu. Iniuwi nito ang silver medal at cash na 10,000 pesos. Karamihan sa mga teacher, naniniwalang mataas ang maabut ng bata dahil sa angking talino. Kabilang din nga sana siya sa pinalad na lalaban sa Singapore sa Mathematics Training Guild Asean Challenge, pero hindi na pumayag ang kanyang mga magulang.

Isa lang ito sa mga frustrations ng batang si Mila sa kanyang buhay.

Ano mang talino at kakayahan ng anak kung sadyang nakapikit ang mga mata ng mga magulang, balakid ito sa sana’y magandang kinabukasan. Nung kausapin ng teacher ni Mila ang kanyang mga magulang para sa isang scholarship na ibinigay ng University of the Philippines, kapwa tumanggi ang mag-asawa.

Nakapag desisyon na daw silang hihinto si Mila upang magtrabaho dahil sa labis na kahirapan. Halos maiyak ang teacher ni Mila, habang kinakausap ang ina, dahil nag-susugal ito ng Tong-its sa tabi ng kanilang bahay, kasama ang iba pang nanay habang ang ama naman ay abala sa katabing mesa na nakikipag inuman. Ala una pa lang ito ng hapon.

Iniyakan ito ni Mila.

Pumayag si Mila sa pagpupumilit ng mga magulang na maging domestic helper, sa dalawang dahilan. Una ay upang maka-ipon siya ng sapat na halaga nang sa gayon ay kahit mahuli ng ilang taon, makapagtapos siya ng pag-aaral. Ang pangalawa ay upang takasan ang nangingibabaw na impiyerno sa kanilang tahanan, lalo na ang demonyong naghahari sa katauhan ng kanyang sariling ama.

Third year high school si Mila ng unang halayin ng lasing na ama. Nasundan ito nung siya ay nasa fourth year na at wala siyang magawa dahil sa nakatutok na gulok sa kanyang leeg. Sa ikatlong pagkakataon bago ang kanilang graduation, nanlaban na ang dalaga. Armado na rin siya ng kutsilyo at tinakot si Kardo na magsusumbong sa pulis sakaling muli siyang saktan nito.

Nagtangka siyang magsumbong ki Magda. Ngunit hindi pa man natatapos ang kanyang salaysay sinampal na siya ng dalawang beses.

Dumugo ang kanyang labi.

“Kung ano-ano ang binabasa mo, pati ang tatay mo dinadamay mo. Subukan mong mag kwento ng mga bagay na yan sa iba, palalayasin kita!” Babala ni Magda.

Nangingingig si Mila dahil sa takot habang impit na umiiyak sa tabi ng kanyan silid. Ilang saglit pa, maririnig niya sa dingding ang mga ungol at halinghing ng ina.

Nagtatalik na naman si Kardo at Magda.

***

CHAPTER 4: Bangungot ng Syria

*

Sa paglisan ni Mila, may ngiti ang kanyang mga labi dahil naka-alis siya sa impyerno. Pero, naroon pa rin ang pangamba. Iniwan niya kasi ang kanyang kapatid na si Maricar, na noon ay nasa second year high school.

Natatakot siyang baka pati ito, diskitahan ng kanilang ama.

***

Anim silang magkakasama ng umalis sa Pilipinas. Lahat kinakabahan dahil lahat first timer. Ganundin ang nararamdaman ni Mila, tila pinagpapawisan ng malamig habang sumasakay sila ng eroplano. Pinalalakas niya lang ang loob dahil sa katayuan nila sa buhay at sana maging daan ito upang makatapos ng kolehiyo.

Habang bumibiyahe sa himpapawid nakatabi ng dalaga si Andrea at naging ka-kwentuhan. Halos magkasingtaas sila nito at magkasingkulay. Mas maiksi lang ang buhok ni Andrea sa kanya. Nalaman ni Mila na katatapos din lang nito ng high school at taga Borongan, Samar.

“Malapit lang kami.” Ani Mila.

“Saan ba kayo?”

“Sa Masbate kami.”

“Ah, oo nga mga dalawang oras lang sa dagat.. malapit nga..”

Naging panatag ang loob ng dalawa sa loob sa mahigit labing limang oras na biyahe. Nangako na magkikita lagi sakaling magkaroon ng pagkakataon sa Syria at nangakong magtutulungan sakaling magkaroon ng suliranin ang isa sa kanila. Nakangiti na ang dalawa sa mga pina-planong magagandang gawin sa oras na maging maayos na ang kanilang kalagayan doon.

Ngunit nalasap nila ang unang bangungot ng Syria, paglapag sa Damascus International Airport.

Ala una na ng hapon. Dinala sila ng isang immigration officer sa isang maliit na opisina dahil wala silang working visa. Hindi nila matukoy kung sino ang contact sa Syria, dahil ang habilin mula sa Pilipinas ay may sasalubong sa kanila doun. Naririnig ni Mila na tila pinag uusapan ang deportation. Mangiyak-ngiyak lahat sa pagkatataong ito. Pinag antay sila ng mahigit dalawangpung oras. Gutom na gutom dahil walang makain. Pinag tiyagaan nila ang tubig sa faucet kahit dilaw na ang kulay ng latak nito. Hindi na alintana na ibalik sila sa Pilipinas, dahil alam nilang ito na ang katapusan.

Makalipas ang maraming oras, isang lalakeng Syrian ang kumausap sa isang security guard na nagbabantay. Mula sa salamin na nag sisilbing dingding nakita nila ang paglapit nito at pag bukas ng pinto. Tiningnan sila isa-isa saka umusal..

“Get up. Your employers are waiting.”

Nagkatinginan sila ang lahat.

Kabado pero sumusunod sila sa lalaki. Magkahawak ng mahigpit si Mila at Andrea. Paglabas ng Airport, sumakay sila sa isang a van. Dito may malaking babae sa may passenger seat ang humarap sa kanila.

“All of you are expected to work hard and will not make any mistakes. No one will complain, and no one is allowed to see any authorities regarding your presence here. Or else we will send all of you back home immediately. Do we understand?”

Naghahabol ng pag intindi ang iba sa kaunting kaalaman sa english, pero malinaw itong naintindihan ni Mila kay sinalo niya ang grupo.

“Yes, we understand.”

Pero may pangamba si Mila. Bagama’t medyo nakangiti ang babae, tila isang nakakatakot na babala ang binitawan nito.

Ang hindi alam nina Mila, kabilang na sila ngayon sa mahigit 17,000 na mga Filipino domestic helpers na narito. Mahigit nubenta porsiento nito, walang dokumento, walang working visa. Hindi sila kilala ng Philippine Overseas Employment Authority at nasa basurahan ang kanilang karapatan na mag reklamo dahil hindi sila nakalista bilang domestic helpers sa embahada ng Pilipinas.

At lingid sa kanilang kaalaman ang nagbabadyang panganib. Sa ilang sulok ng mga tagong lugar sa magkahiwa-hiwalay na lugar sa Homs, Damascus at Latakia, nagsasanib na ng puwersa ang Mujahedeen Army at ang Free Syrian Army Movement laban sa pamahalaan. Ilang buwan na lang, sisiklab ang isang madugong civil war sa bansang namamayagpag ang Islamic reformists. Paisa-isa ng tumatakas ang natitirang Christian Orthodox dahil alam nilang nalalapit nang mag-sagupaan ang dalawang higanteng mga angkan. Ang Sunnis at ang Alawitis.

Kung hindi nga lang malakas ang oil at petroleum industry sa Syria, matagal ng dumapa ang ekonomiya nito dahil sa alitan.

***

Isang labing limang palapag na building ang tinitingala ni Mila at Andrea pagdating nila sa lugar kung saan sila mamamasukan sa Homs, Syria. Masaya ang dalawa nang malamang isang building lang sila magsasama.

Sa ika-siyam na palapag bumaba si Andrea. Dinala nila ito sa kanyang employer ipinakilala habang nag aantay si Mila sa labas. Ilang minuto pa inihatid naman si Mila sa ika labing isang palapag upang ipakilala rin sa kanyang magiging amo.

Sinalubong sila ng isang ginang.

May kalong itong dalawang taong gulang na anak na lalake, at nasa tabi nito ang isang anim na taong gulang na babae. Matangkad ang babae ngunit maamo ang mukha. Matapos ang pormal na pagpapakilala, umalis agad ang nag hatid sa kanya.

Taimtim siyang pinapasok at pinag pahinga ng kanyang amo. Pinag meryenda. Napanatag ang loob ng dalaga. Naibsan ang tension dahil tila maswerte siya sa amo. Nagpakilala itong si Mrs. Assilah Al-Kudsi, me ari ng isang Jewelry Shop dalawang kanto, mula sa kanilang building. Ang asawa niyang si Yusuf ay isang Civil Engineer at bihirang umuwi dahil nasa Kuwait ang mga projects nito. Sinamahan si Mila ni Mrs. Al-Kudsi sa kanyang silid, at doun ipinaliwanag pa ang mga gawain ng dalaga.

Maliban sa mga gawaing bahay, tulad ng pagluluto, paglalaba, paglilinis, at pamamalantsa, pag-aalaga ng dalawang maliit na anak ay pinaka-trabaho niya sa kanila. Maiiwan lagi ki Mila ang mga bata dahil sa pinatatakbong negosyo ni Assilah.

Ang sahod niya ay 48,000 Syrian Pounds. Ngunit dahil negative point two ang palit sa isang piso laban sa Syrian Currency, 14,000 pesos lang ang matatanggap na sahod ni Mila kada buwan. Nangako si Assilah na sakaling magustuhan nilang mag-asawa ang kanyang trabaho madagdagan pa ito, kahit hindi na nila padaanin sa agency.

Ang fourteen thousand pesos na sana’y sweldo, babawasan ng 4,000 kada buwan ng recruitment agency at iba pang deductions para sa government obligations. Me matatanggap siyang kalahati nito at ang matitira, ang agency na ang derektang magpapapadala sa kanyang magulang bilang parent’s allocation.

***